Maart-April

[p. 51]

De wiedsterkens.
XIII.

Onz' kerels hebben 't zaad gezaaid

In Vlaamschen grond.

Maar voor dat d'oogst zal afgemaaid,

Zoo goudig blond,

Behoeft een zorge zacht en sterk

Van vrouwenhand,

Die doet het eedle wiedsterswerk

Op 't Vlaamsche land.

Weet dat uw veld niet bloeiend wordt,
Wanneer ge tegen 't werken mort.
Een schoone ziel, een grove schort,
Die wiedsters zijn er veel te kort

In Vlaanderen.

Refrein:
Wordt wakker, wordt wakker,
Voor Vlaandrens grooten akker!
Vergeet toch niet wat uw naam bediedt,
O, wiedsterkens! O, wiedsterkens!
Als ge wiedsterkens heet,
Is 't uw plicht dat ge wiedt.
O, wiedsterkens, o, wiedsterkens
Van het Vlaamsche veld.

In 't stil gedoe van iedren dag

Wat niemand telt,

Zelfs in uw leed en in uw lach,

Daar vindt ge een veld.

Daar kunt ge wieden 't vreemde kruid

In spraak en lied,

Maar rukt het met den wortel uit

Of 't kruid herschiet.

En in uw vrouwelik gemoed
Zal komen lijk een zeegning zoet
Het weten schoon, het weten goed,
Dat gij voor Vlaandren ook iets doet,

Voor Vlaanderen.