Maart-April

[p. 47]

Weemoed.
X.

Uit de bloemen en de boomen

Stijgt een onbepaalde klacht

's Avonds, als ik zit te droomen

En gedwee m'n weemoed wacht.

En uit alle de gewesten

Rijst een zang van droefenis

Omdat ginds in 't roode Westen

't Zonnelicht aan 't sterven is...

'k Zit naar 't sparrebosch te staren,

Waar die stralen stervend zijn;

'k Wou zoo geern' wat glans vergaren

Voor mijn droevig zielekijn.

Maar ze daalt reeds in de boomen

En heur stralen houdt ze bij.

Z'heeft mijn blijheid meegenomen

En wat weemoed liet ze mij.

Stil, o stille... 'k Voel ze komen

Milde weemoedsmelodij,

Zachte, wondre weeldestroomen

Brengen mij gedichtjes bij.

Stil, o stille, 'k hoor d'akkoorden

Klagen door de schemering.

'k Voel geen tranen, 'k weet geen woorden,

'k Vind alleen herinnering.

[p. 48]

 

Dank, o zon, dat gij mijn zangen,

 

Als g'in 't leven slapen gaat,

 

Voor dees grauwe gasthuisgangen

 

Mild en goed behouden laat.

 

Dank, o weemoed, dat gij droomen

 

Zendt door mijne droefenis,

 

Wijl dees donkere dagen komen

 

Wijl mijn zon gestorven is...