Op zachte vooizekens

[p. 11]

Krysanten

Krysanten, donzig-warm gebloemt,

Dat door de kou komt kijken,

Ik heb u vaak, met reèn, genoemd:

De blommen van de rijken.

Ik zag uw koppen 't allermeest

In prachtige vazen pralen,

Ter steè, bij stemmig winterfeest,

In mooi-verlichte zalen.

Maar toch, ik vond u wel een keer

'n Schamel hofke warmen...,

Of vóór 'nen houten Lieven Heer

In huizekens der armen.

O! Zegt me, waar ge thuis behoort,

Dààr zie 'k u 't liefste toeven

Als allerleste liefdewoord...

Op arm' en rijke groeven...