Brieven. Deel 9. Te Wiesbaden 1870-1875

III.

Myn hoofd is zoo helder, en ik werk zoo, dat het een lust is. Nu ben ik een beetje moe, en ga tevreden te bed. Ik hoop morgen goed te werken. 't Noorden, v. Helden en Tersteeg hebben meer dan ze noodig hebben, en ik wou er graag een vierde débouché by! Dat zal ik dan ook later zoeken.

Blad I Ideën is gecorrigeerd.

Ook van van Helden wacht ik geld voor kopy nà Vrye Studie. Verbeelje, dat zyn aanteekeningen. Nu, de eerste aanteekening op den eersten regel: ‘Over publieke voordrachten’ is langer dan de heele Vrye Studie zelf. Wat zeg je daarvan?

Ik denk dat de heele III^de bundel gevuld zal zyn met die commentaar. Herinner je goed als je later dàt, en Liberalismus en Noorden leest, dat dat hier geschreven is in al die spanningen. Maar ik moet zeggen dat ik zeer wel ben! Uitermate! Alles vlot me dadelyk en ik schryf zoo vreesselyk spoedig als ik om de duidelykheid der

[p. 20]

kopy maar mag. Telkens ben ik getroffen door myn eigen werk. De ideën stroomen.

Het loopen denken en peinzen helpt me zoo. Als ik dan zit schryf ik maar op.... neen zoo is 't toch niet. Ik weet by geen enkel blaadje wat er komen zal, wel de hoofdstrekking van 't geheel, maar niet de episodes. Ik recommandeer je in de ‘Nederland’ een episode van baas Franssen met z'n dooie kat. O komiek. En in de Ideën: de ontvangst van een publiekspreker. En ik ben zoo vol dat ik niet gauw genoeg schryven kan.

Maar nazien, persklaar maken is afmattend!

M'n oogen zyn goed!

Kortöm ik ben puur klaar om wonderen te doen, en dat zullen we nu eens probeeren.

.......

Frankeer niet. Ik heb m'n parapluie verpand voor één thaler in het Sommertheater. Morgen hoop ik hem te lossen.

Wees volstrekt niet neergeslagen en stoor je aan niets.