Brieven. Deel 8. Multatuli-Busken Huet 1867

III.

[Postmerk: Gand, 22 Aout. '67.]
Spoor, grand station, één uur.

Zeer geachte Heer Rooses, Gister avend, of liever van nacht, was ik van voornemen heden nog hier te blyven om afscheid van u te nemen, maar 't is beter dat ik ga. Jammer genoeg, want ik had in Gent nog een en ander te doen gehad. Ik had zoo gaarne dezen en genen gesproken, buiten den congres-roes. Want een roes is het geweest.

Ik had u willen bedanken voor vele blyken van hulpvaardigheid, en waarlyk, ik heb u meermalen bewonderd, dat ge, te midden van zooveel drukte, nog tyd en hart overhieldt om u met my te bemoeien.

't Is uwe schuld niet, dat ik geleden heb, en treurig ben. Kunt ge dat begrypen? Ik denk neen, want ieder draagt zyn eigen likdorens. Toch wilde ik gaarne weten, als zielkundige proef,

[p. 86]

of ge u rekenschap weet te geven van de zeer treurige stemming waarin ik Gent verlaat. Ik doe die vraag ook aan den heer Rolin-Jaquemyns.

Te Keulen terug gekeerd, zal ik, na een paar dagen stilte, waaraan ik behoefte heb, na my wat verfrischt te hebben met het beschouwen en behandelen van mathematische waarheid, bedenken of er middel is om myne met Gent aangeknoopte betrekking voort te zetten. Als dat gelukt zal ik u spoedig wederzien, en dat zal me een waar genoegen zyn.

Ik dank u hartelyk voor al wat ge voor my deedt, en neem van u de aangenaamste herinnering mede.

Met hoogachting en vriendschap

UED. dw. Dienaar,

Douwes Dekker.

[Het moet by gelegenheid van dit congres geweest zyn dat multatuli den heer Van Lennep wederzag, zooals ik op blz. 232 van den bundel Brieven: 1860 vermeldde.]