Brieven. Deel 7. Multatuli-Busken Huet 1866

Aan den heer Busken Huet.

XI.

Coblenz, 19 Oktober 1866.

Waarde Heer Huet. Ik dank u voor de f 50. Wat het nieuwe voorstel aangaat, moet ik bekennen dat de vermindering my wel heel erg contrarieert, maar dat ik zelf f 50 veel te veel vond en zelfs met f 25 my hoog betaald acht. De vraag is niet, wat ik zou noodig hebben, maar wat eene courant voor zulke berigtjes geven kan, en dus moet ik wel tevreden wezen. Ik neem dus het aanbod om my voor vast te verbinden met dankbaarheid aan, en zal myn best doen myn bulletintjes zoo weinig onbelangryk te maken als maar eenigzins mogelyk is. Wilt ge my terstond waarschuwen als ge iets daaraan wenscht veranderd te zien?

Het honoreren tot 15 Nov. op den ouden voet is meer dan fatsoenlyk. Ik ben er verlegen mee. En toch heb ik nu een verzoek. Gy hadt de goedheid my de nummers te zenden waarin myn geschryf was opgenomen. Ik dank u daarvoor

[p. 151]

heel instantelyk, want die couranten (zes in de maand ongeveer) bragten my 't eenige nieuws wat ik van Holland hoorde. Toch bezwaarde my het door u (of door de H. C^t.) uitgegeven porto of zegelgeld. Als de betaling van f 50 had kunnen voortgaan, zoude ik gaarne daarvan de kosten der Courant hebben willen laten aftrekken. Nu kan ik dat moeielyk dragen, en toch wilde ik de courant zoo gaarne dagelyks ontvangen. Als ik nu in de meening was dat f 25 schraal was ter betaling van myn berigtjes zou ik verzoeken om de courant gratis bovendien. Daar zie ik nu tegen op, en laat het dus over aan uw oordeel, of dat verzoek indiscreet wezen zou.

Ik weet weinig nieuws uit Holland! Ja, maar 't weinige dat ik er van ken, maakt my verdrietig. Komt het dan niemand in den zin er op te wyzen dat alles wat er nu gaande is, een gevolg is van de toestanden waarop ik voor jaren gewezen heb? ‘Verrotting’?, ‘bedorven atmosfeer’, etc. zyn nu woorden aan de orde van den dag. Toen ik 't zei werd ik gesmaad. Myn vrouw en kinderen zwerven. Ik zelf leef kommerlyk. Is dat billyk? Och, ik ben verdrietig.

Myn vrouw zal nu over weinig dagen onderwys gaan geven op een school, waar de kleine meid met haar woont. Na aftrek van 't pension der

[p. 152]

kleine, ontvangt myn vrouw nu fr. 5 in de maand (fr. 40 - fr. 35). 't Is bitter. En dat zy daar op haar ouden dag moet gaan les geven op een school! Enfin!

Ik kan niet goed schryven, wyl myn oogen me zeer doen. Als dat niet betert ziet het er slim uit. Ik heb den nieuwen Gouv. Generaal geschreven om my weer in dienst te nemen. Dan zouden myn vrouw en kinderen brood hebben. Hy heeft my niet geantwoord. Zou het ook mogelyk zyn dat de Haarlemmer andere berigten kon gebruiken, liefst dagelyks, uit Parys? Ik wilde gaarne daarheen en zou dan myn familie by my nemen. Ja, als ik maar zeker was van fl. 100 's maands. Een dagelyks berigt uit Parys zou wel iets interessanter kunnen zyn, denk ik, dan hier van den Ryn. Maar ik begryp dat de Courant gebonden is aan hare begrooting.

Ik dank u wel voor al uwe vriendelyke bemoeyenissen. Wat hebt ge een last van my! Groet uwe vrouw zeer vriendelyk en geloof my

t. à v.

Douwes Dekker.

[Van boven bedoelden brief aan den nieuw benoemden Gouverneur Generaal heb ik een afschrift, destyds door my zelf genomen.]