Brieven. Deel 5. Minnebrieven-tyd 1861

XXX.

Dingsdag morgen 10-11 uur.

Lieve beste Tine. Gisteren zond ik u (gerekommandeerd) f 200 om te kunnen verhuizen, want de tyd van warmte en uitdampen komt aan. Nu kan het. Doe dus wat je goeddunkt. Ja, laat myn beste kerel eens visschen, maar informeer je eerst of het mag van verpachting. Informeer je ook naar aas, maar niet levend, geen wormen. Ik geloof week brood met een beetje kaas. Eigenlyk

[p. 100]

vind ik 't niet pleizierig. Er is iets valsch in, maar als je hem dat opmerkt wordt hy sentimenteel en te week. Maar laat Nonnie ook iets doen. Ik stel je voor een man te huren met een schuit, maar neem dan ook de werkster mee om op Edu te passen en jy op Nonnie. Vind je niet? Ik ben er griezelig van, en toch vind ik het goed.

Wees nu maar niet meer verdrietig over de 50.- Je hebt nu voor 't oogenblik genoeg.

[Dek had eens, om haast te maken onaangeteekend, f 50 naar Brussel gezonden, die niet terecht kwamen. Uit dezen brief blykt dat dit in dezen tyd geweest is.]

Koop vooral wat kleeren, schoenen, enz. Dat kan immers nu? Maar maak vooral werk van 't verhuizen. Later zit je weer vast. Reken dunkt my by 't nemen van kamers niet op my. Dat maakt de keus makkelyker. Maar lieve ik wou zoo graag dat je weer een meid nam. Ik heb wel een beetje moed dat de positie beter wordt. Ik zal namelyk schryven. 't Is maar jammer dat Gunst schraal zit. Hy zou me graag duizenden geven, maar hy moet nu zelf er op uitsnuiven om geld te leenen. Hy wil graag, want op 't uitgeven van myn geschryf verdient hy evenveel als hy my geeft- Eigenlyk had ik hem f 1500, - gevraagd, maar hy heeft ze niet. Ik denk echter

[p. 101]

wel, dat ik over een maand weer geld kan krygen, want hy is zoo bang als de dood dat ik by een ander zal gaan.

Ik heb nog altyd hoop gaauw thuis te komen. Maar moet gaauw weer hierheen om te werken. Ik heb een boel te doen. Heel veel! Zoodra ik kan zet ik een tydschrift op dat een magt in den staat moet worden. Eerst echter moet ik geld hebben om sommige dingen aftedoen die my drukken. Ik denk dat ik slagen zal! Wees niet angstig of ongerust. Ik wil werk maken alles te redresseren, maar niet door anderen. Ik moet zelf handelen. Je zult zien. Ik heb moed.

Ik kan Siet niet eens beschryven. Juist kryg ik een brief - ik heb hem nog niet gelezen. Zy is een flinke knappe meid. Zy behoort in 't plan dat ik heb, ik kan haar gebruiken, geloof my. Zy is de eenige persoon die ik gebruiken kan als hulp om te schryven. Dat moet je vreemd voorkomen maar 't is zoo. Ik spreek nu niet van verliefdheid of zoo iets, maar ik verzeker je dat zy als ‘klerk by de redactie van myn tydschrift’ goud waard is. Zy is geniaal en heeft styl. Ik ken geen mensch die ik (al was zy nu een man en dus geen kwestie van iets anders) haar zou voortrekken om voor en met my te werken. Ik heb brieven van haar die my toonen dat zy de

[p. 102]

eenige is wien ik over eenigen tyd zal kunnen zeggen: schryf jy dat maar! Hoe vind je dat in een meisje van 19 jaar. Myn tydschrift moet my magt geven en dan geld. Ik zal zeker slagen en de ministers etc zullen beven, dat beloof ik je. Als Loudon my geantwoord had zou 't my een koopje geweest zyn. Wees gerust Tine!

Ik heb Siet's brief nog niet gelezen, 't Laatste woord is ‘groet vooral, vooral Everdine’. Zy is inderdaad innig voor u, geloof my. Ik verzeker u, 't is geen gemaaktheid. Zy heeft al de indrukken opgevangen die ik van u heb gegeven.

Hartje, ik heb geen lust in schryven. Ik wil komen! Wees opgeruimd en bedenk vooral een pleizier voor de kinderen. Wees niet gierig tegen hen. Och, die kleine kerel met zyn emmer voor de visch.

Ik hoop nu toch in godsnaam dat de f 200 terecht zyn gekomen. Men wordt angstig op 't laatst.

Ik heb den brief van Siet gelezen. Zy schryft heel hartelyk over u. ‘Ik houd dol van je, en ga hoe langer hoe verder af van dien troep. Heel gehecht ben ik er nooit aan geweest, myn illusie was altyd geweest er uit te gaan. Groet s.v.p. E. heel heel hartelyk, en zeg dat ik niet flaauw ben, myn Abr. bloed (een droppeltje) zal niet weer boven komen, ik hoop dat 't voor goed weg is.’

[p. 103]

En dan op 't slot weer: groet vooral Everdine.

Ik heb moed! 't Is wel weer niet geloopen als ik hoopte (in eens f 1500) maar ik zal 't wel klaren. Wees opgeruimd en neem vooral een pleizier. Kun je de rotten niet eens laten ryden? Wat zeg je van een toertje naar Waterloo? Daar gaat zoo'n mooye omnibus naar toe?

Maar ik voor myn smaak houd niet van die dingen. Slecht weer en mooi weer is even erg. Ik heb dunkt my nog liever slecht weer dan die hitte. Neen, 't is ook te vermoeyend met de kinderen. Doe wat kalms.

Dag beste Tine, dag lieve kinderen.

Over die verloren f 50 zal ik schryven in 't Eff. blad. Want het is telkens: God geef dat je de f 200 nu maar hebt. Dat zou waarachtig een bankroet wezen!

Kus vooral voor my de kinderen en zeg dat je 't voor my doet. O God, zorg toch dat ze niet vervreemden. Ik wil thuis komen.