Brieven. Deel 4. De Havelaar verschenen 1860

LXII.

Lieve beste kind! Ik heb je een paar dagen niet geschreven. Ik heb zooveel te tobben en te sjouwen dat ik door u alles te schryven eigenlyk alles nog eens overtob. De heer van Straten doet zyn best zoo hard als hy kan, maar hy stuit dikwyls op lauwheid, lafheid of onwil. De clique van de Kerkhovens tracht my zooveel mogelyk te benadeelen. Ik zal wel overwinnen op het laatst, maar het is telkens weer op nieuw een bittere stryd.

Voor eenige dagen kwam het in myn kraam tepas dat ik f 200 aan de tantes zond (ik had die aan v. Straten gevraagd). Het antwoord was redelyk, maar volstrekt niet meer ... eigenlyk

[p. 183]

flauw. Welnu, dat heb ik weer aan Jan te danken. Hy heeft aan de tantes geen M.H. gestuurd! Ik was nu al dien tyd in de meening dat zy lieden die geschiedenis wisten, ik rekende daarop, en zie nu hoor ik op eens dat zy van my niets wisten dan 't geen van Heeckeren haar geliefde meetedeelen, namelyk dat ik een gek en slecht ben.

Zie eens inliggend program (n^o 3.) Ik ben daarheen geweest met de meisjes A. Daar Jan by Kees zoo op myne armoede geschimpt heeft, is my daar verboden aan die kinderen geschenken te geven of uitgaven voor hen te doen. Ik heb dus gelogen dat ik die kaartjes voor niet had. Kassian, dat was u toegekomen, dat te hooren! Ik zal zorgen dat je 't te hooren krygt.

Decisiefs weet ik niets. Ik wurm en houd boven. Van Straten is een beste edele jongen en zyne vrouw is ook noble. Maar hy schynt geen kapitalist. Dit is zeker dat hy een edel lief mensch is. Hy denkt er over om naar Brussel te gaan om u te zien, en ook om van Vloten te spreken over de zaak. Hy is allerliefst maar wat beschroomd. Ik doe maar myn best hem te doen begrypen dat ik zelf zeer goed weet hoe ik te handelen heb, mits ik maar onafhankelyk ben in myne bewegingen. Een paar duizend gulden in myn hand beduidt meer dan alle overleggingen

[p. 184]

met van Vloten. Ik kan de menschen niet uit hun tred krygen.

Van myn dagelyksch gewurm heb je geen begrip. Van Straten wil altyd dat ik by hem kom eten, ik doe het dan ook dikwyls, omdat ik niet altyd weigeren kan, en niet vry ben. Maar ik bederf my meer door afleiding, dan zyn heele hulp baten kan. Dat de menschen toch niet inzien dat ik vry moet wezen! In godsnaam. Dit alles neemt niet weg dat v.S. en zyne vrouw allerliefst zyn. Ik heb uw briefje gegeven. Ja, ik vond het vry naar. Je hebt precies overgeschreven wat ik je als korten inhoud heb gezegd. Enfin! Zy zal u antwoorden. Groet de beste kinderen. Van Vloten schynt gezegd te hebben dat hy u helpen zou. 'tIs ongelukkig dat de menschen niet inzien dat ze my vry moeten maken! Dat is de zaak, zoover gaan ze niet.