Brieven. Deel 2. Vervolg eerste periode 1846-1859

L.

3^de Bulletin.
Maandagmorgen.

Beste Pool!

Na myne mislukte kerkgang van gisteren heb ik den geheelen dag met vruchtelooze onderzoekingen gesleten. Ik heb veel gewandeld en maakte overal wraar het ongezocht kon geschieden een praatje, maar het is of alle menschen elkaar het wachtwoord hebben gegeven om niets te weten van wat my op het spoor brengen kan. Nu zyn de indices ook zeer weinige, vooral daar men niet kan vertrouwen op de waarheid van dat weinige. Byv. naar den naam Elize te vragen zoude niet alleen onvoorzigtig maar ook te vergeefs zyn, want hoogstwaarschynlyk heet zy zoo niet. Ook is het stiefvaderschap misschien te betwyfelen. Dit laatste is my waarschynlyk geworden nadat ik my geïnformeerd had naar de zwarte familie die ik in de kerk zag. Die heer heet Coblyn. Ik heb op Java dikwyls over hem hooren spreken. Het is een landeigenaar. Hy is

[p. 175]

weduwnaar en staat op het punt om een nieuw huwelyk aantegaan met een meisje van 17 jaren. Dit bevalt de meisjes niet. Zoude dus die oudste toch de lang gezochte zyn? Er is voor en tegen. Wat er tegen is schreef ik gisteren reeds, maar er zoude voor zyn dat zy door een huwelyk zich aan de nieuwe stiefmama zoude willen onttrekken.

Zonder nu die familie C. uit het oog te verliezen en gedurig andere plannen makende, ben ik echter hedenmorgen naar de post gegaan, en hoezeer ik daar nog minder heb gehoord dan gy kunt gissen, is dat juist een reden voor my om op het spoor te komen. Ik verwachtte onwil om my te vertellen aan wie de brieven van Elize waren afgegeven. Maar zie, men had geene brieven ‘poste restante’ gezien. Dus moet Elize middel hebben geweten om onze brieven in handen te krygen van den looper die ze van 't station heeft gehaald. Die looper moet my dus op 't spoor brengen.

Duivels, Duivels, alle Duivels! Ik heb den looper gesproken, en... de heele zaak schynt een ui te zyn! Luister!

Eerst zeide de looper dat hy geene brieven poste restante gezien had! Ik beloofde hem f 10 als hy de waarheid zeide, en deed my voor alsof ik de zaak onderzocht by wyze van een

[p. 176]

fiscaal. Ik sprak van weggeraakte brieven, van verantwoordelykheid enz. Hy viel door de mand en bekende dat hy tweemaal een brief voor M^lle. Elise had afgegeven aan zekeren heer Berkhout, die in den Gouden Leeuw logeert. Dit is naar zyne beschryving een jongmensch die hier niet op 't dorp woont, doch slechts tydelyk logeert. Wat hy is of vanwaar hy komt wist hy niet. Ook niet welke juffrouw er bedoeld was. De heer B. had hem gezegd dat er brieven zouden komen zóó en zóó geadresseerd, dat hy die aan hem moest afgeven, dat het een grap was!

Dat de geheele zaak nu een ui is, is duidelyk. Een jong meisje in de omstandigheden van Elise zoude geen jongmensch tot haren vertrouwde maken. Men heeft de grap willen hebben den huwelyksheer met groene handschoenen en begeerige blikken in de kerk te zien zitten, en later dienzelfden heer in uniform by Teupken te zien patrouilleeren. Wie weet wie daar boven voor het raam zaten, en hoe goed het is dat wy in een rytuig hebben gezeten. De heele zaak is duidelyk eene mystificatie, men had zich met ons vroolyk willen maken, en heeft dat ook zeker met den laatsten brief gedaan. Zeer gelukkig dat ge u daartoe niet geprêteerd hebt, noch in persoon noch door den naam optegeven. Het komt nu

[p. 177]

ook goed dat myn naam opgegeven is voor het adres, want natuurlyk hebben zy geïnformeerd wie de heer E.D.D. was, en men heeft hen kunnen zeggen dat ik getrouwd was.

Verbeeld u eens welk pleizier zy zouden gehad hebben met uw portret! Nu begryp ik ook hoe zy zoo vlug haar portret aanbood, dat was om het uwe in handen te krygen.

Eigenlyk geloof ik dat ik nu wel met de eerste spoor kon teruggaan, maar daar het my niet zoude verwonderen dat gy op myn schryven van gister, heden hier kwaamt, wil ik den dag van morgen afwachten om u niet te vergeefs te doen komen. Als gy vandaag niet komt opdagen ziet gy my waarschynlyk morgen voor u staan.

Nu zoude ik in gewone omstandigheden ook nà het vast geloof dat de zaak eene grap is, toch nog voortgaan met haar optesporen teneinde een billyke revanche te nemen voor hare plagery. Maar in onze positie heb ik geen lust in grappen. Hoogstwaarschynlyk ga ik heden nog naar den Haag wandelen om by Teupken te weten te komen wie daar boven woont. - Als ik morgen van hier ga wacht ik toch den eersten trein af. Wanneer gy hier mogt komen, laat u dan naar de Leeuw brengen. Dan heb ik een motief om daar te komen en casu quo naar B. te informee-

[p. 178]

ren. Gy heet dan van Dalen. Zend myn brief aan Eef, anders moet ik de heele historie tweemaal schryven. Adieu.

tav.

D.D.

Aan Mevr. Douwes Dekker - Van Wynbergen.