Brieven. Deel 2. Vervolg eerste periode 1846-1859

XLVIII.

Aan den Heer C.S. van der Pool.

[Zooals de lezers van het voorgaand deel ‘Brieven’ kunnen weten, had Dekker op Sumatra kennis gemaakt met den luitenant Van der Pool, die in 1842 commandant van het militaire fort te Natal was. Zy werden bevriend, en uit brief XLIII blykt, dat zy jaren later nog briefwisseling hielden. Gedurende Dekkers verblyf in Holland kwam toevallig ook Van der Pool met

[p. 168]

verlof naar Europa; zy hebben elkaar toen veel gezien.
De heer Van der Pool is nu sedert meer dan 30 jaar overleden; ik zal dus zonder al te onbescheiden te wezen een en ander van hem kunnen verhalen dat noodig is om de eerstvolgende brieven begrypelyk te maken.
Van der Pool was van de laagste sporten van het leger opgeklommen tot den rang van kapitein, een positie die hy zelf zeer aanzienlyk achtte. Hy was een moedig, vastberaden, door en door deugdzaam man. Zelf eerlyk, eenvoudig en stipt, kon hy er zich als een kind over verwonderen wanneer anderen deze eigenschappen bleken te ontberen.
Van een inlandsche vrouw had hy twee kinderen van drie en zes jaren mee naar Holland gebracht, en de opgaaf was nu een tehuis voor zich en verpleging voor de kinderen te vinden. Maar dit bleek niet gemakkelyk te zyn. Telkens als hy kamers had gehuurd by de een of andere juffrouw die op zich had genomen voor de kinderen te zorgen, en hy vond ze dan zonder opzicht of verwaarloosd, verwonderde hy zich over zulken woordbreuk. Menigmaal heeft hy de kinderen dagen of weken lang by Dek en Tine thuis gebracht, terwyl hy zocht naar betere verzorging. Hy werd er moedeloos van. Bovendien al die veranderingen waren kostbaar, kostbaarder dan hem voegde. Zoo kwam hy op het denkbeeld om te trouwen; en daar hy geen dame kende die hem geschikt voorkwam, vond hy het een eenvoudige zaak door middel van een advertentie in een dagblad een vrouw te zoeken. Hy zelf stelde de advertentie op.

[p. 169]

‘Iemand van schitterende carrière.... enz.’ Het aantal liefhebsters was legio.
Dek zou de brieven voor hem ontvangen, openen en uitzoeken, en uit de volgende brieven blykt, zelfs by gelegenheid er op uit gaan om met de trouw-candidaten kennis te maken.
Ik wil hier alleen nog byvoegen dat de heer Van der Pool ongetrouwd naar Indië terugkeerde. Later is hy met de handschoen gehuwd, maar toen de dame in Indië aankwam, vond ze haar echtgenoot overleden.
Naar gissing zyn de drie nu volgende brieven van Juni 1854.]

1^ste Bulletin van het tooneel des oorlogs.
Zaturdagavond 6 uur.

Gespoord naar N.O. Einde. Vandaar onder geleide van een vent die myn pakje droeg naar het vermaarde Voorburg gewandeld.

De vent scheen my nog al veel menschen uit den omtrek by naam te kennen, maar wist niets van een O.I. heer met dochter.

Aankomst ten huize van den man met vele ingangen. Een paar juffrouwen vlogen naar de deur en zagen me aan of ze vragen wilden: wat moet jy hier? Enfin, 't was geen herberg meer, of liever het etablissement was opgebroken. Ik verzocht als er brieven kwamen voor den heer

[p. 170]

Holm die aan de Zwaan te laten brengen, hetgeen zy beloofden.

Aankomst in de Zwaan. Twee dochters van den huize zaten samen thee te drinken. Ik ging terstond by hen zitten en begon te praten. Zy schenen van praten te houden, dus ik kreeg er alles uit wat zy wisten, maar helaas, zy wisten zeer weinig. Ik liet my al de familiën beschryven uit den omtrek, maar niets geleek op een weduwnaar met een stiefdochter. Nu kan het wel mogelyk zyn dat Elise om zich te masqueeren een beetje gejokt heeft. Want die beide meisjes vertelden my wel van een heer die sedert kort aan den Leidschendam woonde. Zy wisten zyn naam niet doch die heer was bruin en had eene nicht by zich die ook een beetje donker zag. Die heer had echter ook eene vrouw. Nu kon het zyn dat Elize's papa haar ook eene nieuwe stiefmama had gegeven, schoon zy niets daarvan zegt.

Ik ga intusschen voor 't net visschen.

Morgen ga ik naar de fr. kerk en daarna opnieuw rapport. Adio.

Uw Ed.