Volledige werken. Deel 25. Nagekomen brieven en dokumenten uit de jaren 1871-1886 en registers

[Omstr. mei 1879
Verslag van Vorstenschool in het Humoristisch Album]

Omstreeks mei 1879

Parodistisch verslag in dialoogvorm over een benefiet- voorstelling van Vorstenschool in het Humoristisch Album, blz. 258 e.v. Eerste pagina.

‘Wat gefe se van afet, juffrouw?’

‘Ik hoor

“FOSTESCHOOL,”

'n stuk van 'n Italiaander, Malletuli heet ie geloof ik. 't Mot 'n mooi stuk zijn, soo voornaam, 't speult onder de rijkdom, weet uwe. Se froege me buite wie of de konegin speult. “Gut mens, dat mot uwes mijn niet frage,” seij ik, ik weet niet eens datter 'n konegin vertoond wordt, - maar siet uwe, juffrouw, 't is maar om uwe sooveel te segge, asdat we wat moois te sien krijge.’

‘Stil mens, 't scherm gaat op.’

‘'n Mooie kamer, juffrouw - fijn hoor!’

‘Wat 'n dronke lap, je sou segge hoe late se 'm in.....

‘Merkt uwe wel, dat ie mot opbiegte?’

‘Hij het 'n flink soppie op, juffrouw.’

‘En sefe kindere; ongelukkig hé?-

Daar heb je nou vrouw Hobbel, me naaste buur, die is nou alweer bijna ses maande heen en erg ongemakkelijk, en 'r jongste is pas acht maande; 't mens het wat te stelle met 'r sooitje en dan 'n man,

[p. 164]

'n zware groote kerel. Ja juffrouw, d'er valt soowat voor met’

‘Juffrouw, da'tik uwe in de rede val, nou het ie weer geseid dat ie acht kindere het; maar 't was 'n drukfout...

‘In 't boekie. Ja dat komt in krante ook wel voor.’

‘S'en kindere loope op de trap en op straat. Siet uwe, dat komt bij

[p. 165]

mij niet voor; maar grutte dat is 'n kost die ete we ook driemaal per week.’

‘Hoort uwes dat, juffrouw? Hij seid konegin, is dat dan de konegin?’

‘Welnee mens, se het immers geen kroon op 'r hoofd en geen herremelijn an.’

‘Ja maar juffrouw, hij seid 't toch, en nou mot uwe wete, ik heb 'n neef en die is timmerman aan de kemedie en die seid dat se in de laatste tijd erg suinig binne geworde, se beknibbele alles en nou sal 't seker zijn, dat 'r geen nieuw kostuum het kunne overschiete, en dat se 't nou maar met 'r eige jurk mot doen.’

‘Jawel juffrouw, uwe het wel gelijk, tegenwoordig komt overal de klad in.... en ik die nog soo gehoopt had 'n konegin te sien. - Heb je gemerkt dat se de arreme drommel maar twee guldes gegefe het?’

‘Juffrouw, dat's de moeder, se seid mama; hoe hiet se ook weêr: weet uwe 't niet?

‘De moeder van de koning meent uwe - jawel, wacht is, ik heb 'r van digtebij gesien bij 't passere van de Beulingsluis, 'n knap stuk vrouw, hoorje.’

‘Goeije god, juffrouw, wat praat dat mens! wat 'n redenans! wat 'n redenans! Wat se seid is mooi, vind uwe niet? Over senie en 'n kersboom en vuile siekte hè! die ze gelukkig niet noemt. Jawel, d'er valt zoowat voor op de wereld.’

‘Graaf Otto? heb ik daar niet meer van gehoord?’

‘Ik ken wel eene Otte, juffrouw, maar die was geen graaf; hij was froeger kruijenier op 't eind van de Egelantiersgracht bij de Raamgracht, weet uwe, 'n klein winkeltje, hij had goeije kemijnekaas ook. Waar de man nou is, weet ik niet.’^1.

(....)

1. Zie voor vervolg Over Multatuli, 27, blz. 259 e.v.