Volledige werken. Deel 24. Brieven en dokumenten uit het jaar 1887. Nagekomen brieven en dokumenten uit de jaren 1839-1886

[21 februari 1887
Brief van R.J.A. Kallenberg van den Bosch aan Mimi]

21 februari 1887

Brief van R.J.A. Kallenberg van den Bosch aan Mimi. Dubbel velletje postpapier, waarvan blz. 1-3 en 4 (⅙) beschreven. (M.M.)

Laanzicht 21 Februari 1887.

Waarde Mevrouw! Hoe diep trof my de ontzettende en geheel onverwachte tyding die gisteren tegen 3^uur my bereikte! Er schynt een tyd in ons leven te komen, - des te zekerder hoe ouder men wordt, - waarop alles om ons heen wordt weggevaagd, en men na iederen slag een anderen verwacht. - Het is vandaag juist eene week dat ik myn halven broeder, - die ik in het najaar uit Berlyn moest gaan halen, - maar die sinds wel ziek maar gezond van zinnen was, - in den Haag ten grave hielp dragen. - Van hem had ik het verwacht, in zyn toestand zelfs moest men erkennen dat het wenschelyk was, - maar hier? - Hier, waar ik hem 6 maanden geleden, op zyn asthma na, dat toen niets verontrustends had, - flink en sterk en opgeruimd had teruggezien? - Wel schreef U my dat hy van af Januari meer last van zyn asthma had gehad, maar toch geen oogenblik heb ik gedacht dat er gevaar kon bestaan. - En nu is elke hoop, elke verwachting die wy toen koesterden, - voor goed vernietigd! Arme Dek! het is haast te wenschen dat hy plotseling, als myn broeder is heengegaan, voor hem, niet voor de omstanders en hen die hem liefhadden. - Maar de gedachte aan onvoltooide voornemens en plannen, die in zyn dichtersbrein vooral zouden opkomen, de zorg wellicht voor wat hy achterliet, - werden hem dan gespaard. - Ik behoef U niet te verzekeren, waarde Mevrouw! van myne oprechte en hartelyke deelneming in Uw onherstelbaar verlies, een verlies dat na de éérste verstomping van den slag - vooral wanneer U die niet hebt kunnen zien aankomen - met der tyd steeds grooter zal worden. - Dergelyke dingen, - ik voel het - slyten niet. - Uw arme Woutertje, - die nu voor het eerst de dood leert kennen, zal U wel eene troost zijn, zal U wel ontnemen het gevoel van nu alleen te staan, - maar wat zal het lieve ventje bedroefd zyn, - hy die reeds den leeftyd heeft

[p. 77]

bereikt waarop een kind diep gevoelen kan! - Ik vraag my af òf Nederland nu recht zal doen wedervaren aan den steeds als doodgezwegene, - òf het nu eindelyk erkennen zal dat een groot burger, - groot van hart en geest, - een éénig dichter, voor altyd is heengegaan. - Maar ik vrees nog niet; éérst later, wanneer een jonger geslacht zonder vooroordeel, zonder partyhartstocht al het heerlyke dat door hem is geschreven zal stellen op de hoogte waarop het moet gesteld worden, - wanneer zal gevoeld worden het werkelyk edele, aantrekkende en boeyende wat in Uw man, in onzen vriend was. - Myn hartelyke wensch is, Waarde Mevrouw! dat U den slag zult dragen met al de énergie naar lichaam en geest die in U is, en met het troostende bewustzyn, zoovele jaren voor hem geweest te zyn het geluk, en met volle recht de huishoudster zyner ziel. - Zeg uw lief Woutertje hoe lief hy my ook is, en geloof my steeds met de meeste hoogachting en vriendschap,

Uw toegenegen

B. Kallenberg vd Bosch

1^uur Zooeven éérst ontvang ik Uw brief, waarvoor ik U zeer dankbaar ben. - Helaas! toen U schreef was er nog eenige hoop hoe gering ook; nu echter is alles gedaan en heb ik my bedrogen dat hy wellicht zonder veel lyden zou zyn heengegaan. - Arme Dek! en wat voor uren hebt U doorgebracht, onmachtig om eenige verlichting aantebrengen; het vreesselykste wat ik ken. - Op het laatst wenscht men zelf voor den lyder dat het spoedig afloopen zal - Hoe diep voel ik niet met U meê. - Met Kees gaat het ook niet vooruit; hy hoest meer dan vroeger.-