558.
En 't zoet-zyn! Geen vrye studie voor de longen! Zwygen is de eerste plicht van den nieuwen wereldburger. ‘Och heden, buurvrouw, 't kind is zo zoet, je hoort het niet. 't Is of ik geen kind heb.’ Dit is de grootste lofspraak die men den jonggeborene geeft, en 't heeft er veel van, of de ouders de ware deugd van 't zyn, hierin zoeken, dat hun kroost zich aanstelt alsof 't er niet was. Me dunkt, zy die zich zo verheffen op de onhoorbare kinderdeugd van hun spruiten, hadden beter gedaan zich met poppen te behelpen, maar... zonder mekaniek. Want als de nagemaakte kinderen door 't drukken op een klep in den onderrug: papa! mama! kunnen zeggen, zouden de wezenlyke kinderen 't weer winnen in zwygende deugd.
Dus: geschudde hersens en werkeloze long! Is 't wonder dat wy zo weinig begrypen, en dit weinige zo slecht weten te zeggen?
Auteursrecht onbekend