Liedjes en andere verzen

[p. 93]

Vleeschouwers graf.

Antwerpsche mannen, wat gewordt gij, op uw' beurt?
was al uw vroeg're gloed dan ook, eilaas! niets anders,
in plaats van 't heilig vuur van vrome vaderlanders,
dan koorts'ge kiezingdrift, behendig Vlaamsch gekleurd?

Twee jaren reeds verzuimt ge een' aangeganen plicht:
waar blijft de zuil, die op Vleeschouwers asch moest rijzen?
wat Fransche woorden op een nietig kruisken wijzen
den grond, waar 't overschot des dappren Vlamings ligt!

[p. 94]

 

Het paste u wel, voorwaar, op 't graf van Vander Voort,⁽¹⁾

 

- met een'gen in 't geheel voor 't rouwplecht afgekomen -

 

ons toe te snauwen: ‘schand! dit lijk werd ons ontnomen:

 

't is aan de Scheldestad dat deze kist behoort!’

 

 

 

Laat Vander Voort in vreê, indien gij hem bezoekt,

 

ontgraaft hem daarom niet; zorgt voor Vleeschouwer liever:

 

en kost een' zuil te duur, of mangelt 't u aan iever,

 

vervangt ten minste 't schrift, dat op zijn rif thans vloekt!⁽²⁾

(1) Men herinnere zich Ed. van Ryswyck's redevoering bij de begrafenis van wijlen Michiel van der Voort.

(2) Dit stukje werd kort na het overlijden van Moyson op eene algemeene vergadering van den Nederduitschen Bond van Antwerpen voorgelezen. Zulks had voor gevolg dat de Bond nogmaals zijn besluit herinnerde, ter gedachtenis aan zijnen oud-voorzitter eenen zuil op te richten. Dit besluit bleef tot hiertoe onuitgevoerd. Zelfs verdween het Fransch opschrift niet, dat Vleeschouwers laatste rustplaats aanwijst!