Liedjes en andere verzen

[p. 88]

Aan eenen vroegeren Vriend.

Waarom zijn wij geen' vrienden meer?
ik kan zóo moeilijk u vergeten...
wij hebben toch zoo meen'gen keer
lange uren gul bijeen gezeten.

Terwijl wij in elkanders hart,
met meer dan broederlijk vertrouwen,
onz' hope stortten en onz' smart,
al wat 't geweten in kan hoûen.

[p. 89]

 

Wij hebben toch zóo vaak getween

 

een' fijne pint... te veel genomen,

 

en zijn zóo dikwijls, slap ter been,

 

van 't bierhuis samen weêrgekomen.

 

 

 

Wij hebben toch zóo menigmaal -

 

o verre reeds vervlogen dagen! -

 

voor 't heilig recht der moedertaal

 

te gaâr een kloeken slag geslagen.

 

 

 

O als ik aan dat alles denk,

 

dan vraag ik m' af, (en 't is m' of 'k weene!)...

 

kan 't mooglijk zijn, dat op een' wenk

 

zoo 'n vriendschap in een' ziel versteene?