Brahman. Deel 2

[p. 444]

[Schem rige vlek op nachtlijk-zwarte wand]

Schem rige vlek op nachtlijk-zwarte wand
Schuift, schuift, een zoekend spooksel, de komeet;
Dwars door de nevelwazen van zijn kleed
Schijnt ster na ster, zijn eeuw'ge lichtverwant:

En 't lenzenstel bij dubbele aardestand
Schrijft 't dubbel beeld: en uit de tweeheid treedt
In 't denken, dat de wet van de Eenheid weet,
De aanschouwde diepte van een wereldbrand.

De menschenziel, zoekende nevel, zweeft
Op donk're leegte, en door de zwerv'ling beeft
Uit Brahman's rijkdom verre tint'ling heen:

Voor 't zelfbesef plotseling open ligt
Haar diepte, als 't samendenkt tot vergezicht
Haar eerste liefde met de laatste inéén.