Brahman. Deel 2

[p. 318]

[Weer glimt het aan de zuilen, schrijn naast schrijn]

Weer glimt het aan de zuilen, schrijn naast schrijn;
En tusschen vroomprev'lenderinneringen
Ziet hij gestalten zijn heiligste omringen;
Plotseling weet hij, dat 't zijn wenschen zijn:

Half donker staan ze in blauwe fosferschijn,
Hun-devotie-zwijgende boetelingen,
Staan in de omhoog welvende schemeringen
Als vrome kaarsjes, nederig en klein.

Hij ziet in stille groepen zijn gedachten,
Als marm'ren beelden strakstarende wachten:
Ze lichten, want hun koning komt weerom;

En 't prev'len stijgt tot groote melodieën:
'T is of orgelden zelf zijn reliquiën
Wijding en vrede door zijn heiligdom.