Brahman. Deel 2

[p. 317]

[De skarabeeën vlammen Brahman's glorie]

De skarabeeën vlammen Brahman's glorie,
Brahman's mysterie wemelt 't violet;
Opstijgend door onzichtbaar adernet,
Dampt Brahman als een reuk uit ied re porie;

Hij, die in rythme ontplooit van eigen wet
Tot pracht van wereldkelken zijn trezorie,
Trilt, eenvoudig zieltje van de infuzorie,
Als wazig pluisje in 't ontzaglijk bouquet.

En 't knopt en bloeit: de klokken, die verwelken,
Zinken in de urn, en herrijzen als kelken
Van viznaire saffier en topaas:

De goudsbloem, rondom 't stille hart gesponnen
Door polonaises van org'lende zonnen,
Duikt onder in Brahman's mysterievaas.