Brahman. Deel 2

[p. 312]

[Nu hij door gouden banen ziet geschreven]

Nu hij door gouden banen ziet geschreven,
Wat hem en zijn gedachten, als ze gingen
Langs 't fosf'rend heil'ge van herinneringen,
Boven 't verdriet naar 't smartloozad geheven,

Groeit in de lichtkokon, door wentelingen
Van orgelende Orionen geweven,
Groeit als een nachtkapel zijn diepste leven
Tot Brahman, Psyche van de werelddingen -

Geen stilte, als toen zijn wil had weggeleid
Zijn wenschen, stilt' die, als de branding dreunt,
Schuw schuilt onder de golftop, eer hij kantelt;

Neen: stilte als die, 't mijmerend hoofd geleund
Aan hemelpool, met sterrenacht ommanteld,
Op 't zeevlak staat, met sterren geplaveid,