Brahman. Deel 2

[p. 308]

[Ver waait de wimpel van haar blonde haren]

Ver waait de wimpel van haar blonde haren,
Ver 't lichtend kleed, vaag zilv'rig aan zijn zoomen;
Kleurige kaarsen, staan heilig te droomen
Klaprozen, rood, en groene abeeleblaren:

Zijn wierookwolk, zijn liefde is opgenomen,
Waar Wezenlijk ze altijd vereenigd waren,
Al scheen ze in lang en heet beschreide jaren
Dicht bij zijn zuilentoren neergekomen.

En tot kometen, gazig als libellen,
Tot sterrenevels, donz'ge nachtkapellen,
Ziet hij haar kleed, witlichtend, zich verdeelen;

Tot stroomend goud van Melkweg gaat verwaaien
Het blonde haar, tot bonte zonnen laaien
De blad'ren van klaprozen en abeelen.