Brahman. Deel 2

[p. 301]

[Paars gloeien, ver, de scheefverlichte heiden]

Paars gloeien, ver, de scheefverlichte heiden
Rondom de gele streep van 't korenland;
Langzaam gaat blanke slankheid; de eene hand
Laat ze, aaiend, over buigende aren glijden:

Die zoeken, druk knikkend naar alle zijden,
Terug hun stille, rechte wimpelstand;
Achter haar ebbend, golft een smalle band
Van schommelingen, die haar begeleiden.

En 't kleed, sneeuwblauw in koornveldschemering,
Dooft uit de klaprozen, die plotseling
Vreemd rood zijn, als ze achter het wit verschijnen

En 't rood is 't dofst, waar 't schommelen begint,
Waar 't ophoudt, hel; een smal, wit beeld verbindt
De in omgekeerde richting gaande lijnen.