Brahman. Deel 2

[p. 262]

[Stralig borduursel van kristallen wand]

Stralig borduursel van kristallen wand
Verbergt, welvend paleis, de dtomee;
Een waterdroppel is zijn wereldzee,
Een korrel zwevend stof zijn vasteland.

Klein levend zieltje, in Brahman mij verwant,
Eén Wezen deelt zich aan ons beiden mee,
Zooals één vuur, één wet, één Gods-Idee
In Aldebarân en een sintel brandt:

Het Eew'ge dat, mijn kunstgenoot, in jou
Atomen voegt tot de arabeskenbouw,
Die om je teere lijfje koepels tilt,

Datzelfde, kunst'naar van gedachten, zet
Mijn woorden saam tot kristallen sonnet,
Waarin onzichtbaar 't diepste leven trilt.