Brahman. Deel 1

[p. 217]

[En zooals Atlas staat - zijn eene voet]

En zooals Atlas staat - zijn eene voet
Drukt scheef de teenen, ied're teen een rots,
In trillend Afrika; nachtlijk gebots
Van zijn rijzende Atlantis smijt de vloed

Op de and're wreef, terwijl de morgengloed
Verheerlijkt op zijn stil gezicht de trots,
Dat hij, ied're vezel een ijz'ren knods,
De as van de wereld draagt en went'len doet.

Zoo boven 't donker van het doodenland
Stond Orpheus, toen met ordenende hand
Hij profetieën uit de snaren sloeg;

En zoo ook dreef, als bovenwereldsch licht,
Om Orpheus' houding en zijn wit gezicht
De zekerheid, dat hij een wereld droeg.