Brahman. Deel 1

[p. 197]

[Maar jaagt wand'lend de storm windhoozen op]

Maar jaagt wand'lend de storm windhoozen op,
Dat ze als nachtvlinders door zijn schem'ring gonzen,
Afknappende ijskegels, de gletschers plonzen,
En aan hun bergtop slaat de golventop,

Dan helt het meer tot hollende galop
Van schimmels, kudde groenglanzende bronzen:
De manen ver van hooge koppen, bonzen
Ze de afgrond stuk met dond'rend hoefgeklop.

Hij vangt een losgewaaide franjedraad,
Knalt met 't spiralig goud, en lachend slaat
De schlmmeis, dat geelgroen de manen wuiven;

En 't goud, zigzaggend, met zwiepende greep
Haakt in de manen; de opkronk'lende zweep
Doet ze over verre bosschen glinst'rend stuiven.