Brahman. Deel 1

[p. 193]

[Waar 't oergesteente tot afgronden splijt]

Waar 't oergesteente tot afgronden splijt,
Puilen de gletschers uit persende reten,
Tot groenpuntige franjes uitgesleten,
Waar dorst'ge zee groenpunt'ge tongen smijt;

Kop naast blauwschubb'ge kop uit drakentijd
Hunkert ginds, hoog, uit half verlichte spleten:
'T is, of dad'lijk met voorwereldsche kreten
Hij 't dond'ren van de zee in stukken rijt;

Tusschen de wolken door loeren ze strak
Naar zilv'ren slang, grens van wijd watervlak,
Tot één hongerig zich voorover kromt:

Een blauwe streep staat loodrecht, en verdwijnt -
Een groene streep rijst, valt - de verte deint -
Een slag, en 't is of de branding verstomt.