Brahman. Deel 1

[p. 143]

[Xerxes sprak. - Van Sahara tot Indus smeedt de wereld ijz'ren ondergang]

Xerxes sprak. - Van Sahara tot Indus smeedt de wereld

ijz'ren ondergang

Voor het volk, waar epos tot historie, waar tot daden

groeidHomerus' zang.

Moira had tot maat van heerschappijen torenmuur van

sneeuwgebergt' geplant,

Hield uiteengestormd door vloende Goden vasteland

van dav'rend vasteland:

Machtiger dan Moira, hij die Goden 't zwijgen voor zijn

Godenwil gebood,

Hij, voor wie gebergten zouden splijten tot een zee, on-

zichtbaar door zijn vloot,

Stremde, waar hun samenspraak twee zeeën sinds hun

wording bruisen tegemoet,

Doudheilige donder van hun wat'ren, bedding ank'rend

voor zijn volkenvloed.

[p. 144]

 

Fronsend liet hij, van zijn gouden zetel fronsend om

 

geminacht machtgebod,

 

- Want Poseidn had gewaagd te rimp'len - gees'len,

 

geeselen de God de God.

 

 

 

Trots om eigen koningszin verblijddhem, en zijn heer-

 

schershand, grootmoedig, goot

 

Vrede uit gouden schaal en purp'ren vriendschap tot

 

verzoening van zijn machtgenoot;

 

 

 

Dat tot gouden rust voor God van de aarde zich de

 

vloeibare onrust eff'nen zou,

 

Gaf de Heer zijn gouden schaal de Heerscher - zinkend,

 

schomm'lend geel in schomm'lend blauw.

 

 

 

Donderwolken van flikk'rende volken trekken voort over

 

de Bosporos;

 

Gouden Xerxes, onbeweeglijk starend, bliksemt uit gouden

 

triomfkaros:

[p. 145]

 

Recht de rug, stille armen evenwijdig, hand op knie,

 

strak beeld uit gouden rots,

 

'T machtig oog naar onzichtbare rijken, plechtig trekt

 

Azie's heerscherstrots. -

 

 

 

Doffer goud in blauw nev'lende verte, lange donder van

 

Europa's grond,

 

Laat, verdwenen vizioen, hij achter holle stilte over de

 

Hellespont.