Brahman. Deel 1

[p. 93]

[Door 't zonlicht zijn vergeestlijkt de satijnen]

Door 't zonlicht zijn vergeestlijkt de satijnen
Menschengezichtjes van 't violenbed,
Denkend pensée en mystisch violet,
Waarnaast als zonnetjes de gelen schijnen;

Vergadering van dwergjes: 'k zie ze net
En face. - Neen, die groote paarsen schijnen
Ernstig gebaarde, luist'rende rabbijnen:
De Vader-in-de-Hoogte spreekt de Wet:

Blij zult gij leven, zult sterven tevreden,
Mijn kleurig beelt'nis maken, de aard' beneden,
Mij en mijn hemel en u zelf ter eer,

Vroom, als 'k herrijzend u kom wakker aaien,
Ja knikkend, als mijn stormen u verwaaien;
Herrijzen zult ge als ik: IK BEN DE HEER.