Brahman. Deel 1

[p. 70]

Bal

'K zag de aarde zwenken op 't planetenbal,
En achter haar wapperde groen en breed
Het witomzoomd fluweel van 't slepend kleed
En luchtig woei 't kant van zijn golvenval;

Zelf zong tot dansmuziek ze orkaangeschal,
En, uit het wolkend zwart van haren, reet
Bacchantisch zij de naalden los en smeet
'T rinkelend goud door wijddav'rend heelal:

Toen hielden, ver, in diepten van de zaal
De statige quadrilles even stil;

En oude zonnen schrokken bij de pret
Van 't dartel kind, dat altijd schertsen wil.

En ernstig fluist'rend saam in sferentaal,
Dansten ze voort hun wereld menuet.