Onze strijd

[p. 11]

't Verleden.
Mijnen vriende Theod. Sevens.

Wie vraagt er naar Vlaandrens verleden,

wie kent er het roemrijke niet? -

Dien geldt wat de dichteren zingen,

hij hoore het vaderlandsch lied! -

Geschetst is 't met vonklende lettren,

geschetst in 't geschiedenisboek;

't luidt: eere den eigenen landaard,

verdrukkeren eeuwigen vloek! -

[p. 12]

 

't Telt menige sombere zijde

 

geschreven met tranen en bloed!

 

maar steeds glanst in heil als in onheil

 

's volks vrijheidszucht, koenheid en moed!

 

 

 

Waar donkeren dreigende volken,

 

staat immer een vurige schaar,

 

bezield voor de vrijheid te strijden,

 

te strijden in ieder gevaar! -

 

 

 

In gansch het verleden, vol rampen,

 

blijft Vlaanderen reusachtig grootsch

 

en, schijnt het soms jaren te slapen,

 

die rust is de rust niet des doods!

 

 

 

Die sluimer besluit steeds 't ontwaken -

 

vol kracht en het voorgeslacht waard, -

 

die sluimer komt geesten verkloeken,

 

heeft frischere leefkracht gebaard.

 

 

[p. 13]

 

Zoo worstelde Vlaandren door de eeuwen

 

en streefde alle volken op zij, -

 

verwonnen nu - dan weêr verwinnaar -

 

maar immer ontembaar en vrij!

 

 

 

Dat is nu het schoone verleden

 

in guldene bladen bewaard, -

 

kom, nakroost der helden, verrijs er

 

een Heden 't Verledene waard!