Gedichten

[p. 14]

II.
Ik denk somtijds....

Ik denk somtijds, als 't avond wordt,

hoe wij 't geluk met voeten

vertraden om een nietig woord,

en hoe we daarvoor boeten.

Ik denk me een huizeken klein en rein

met bloemen in alle hoeken,

een gouden zonnestraal op den vloer,

en hier en daar wat boeken.

Daar midden, geurend en fleurend in,

uwe schoonheid, de schalke, de blonde:

Och neen, 't geluk lag niet ver, mijn kind

toch hebben we 't niet gevonden.

De zoetgekruide wijn, hij laat

in den beker bitteren droesem,

en telkens laat die herinnering

meer bitterheid in mijn boezem.