Gedichten

[p. 9]

Na den storm.

Welaan! de zorg is weêr

voorbijgedreven;

en lieflijk weemoedszeer

me alleen gebleven;

nu maar een blij refrein
dat zal mijn redding zijn

door 't leven.

Nog suist het heimvol zacht

en stil hierbinnen,

maar 't zal zijn vroegre kracht

aldra herwinnen: -

't blauwt reeds aan d'Oostertrans
al vlood de nacht niet gansch,
schoon nog geen zonneglans

blinkt op de tinnen.

Neurs du maar, liedje, voort

met stil gefluister:

du lievend troostend woord,

ik luister;

en twijfelend zweeft mijn hart
tusschen doorstane smart

en 's levens luister.