Loreley

[p. 36]

XXIV.

Gij, zonne, hebt gij geen heller licht

om, godlik, daarboven te pralen?

Sier de akkers met uw schoonste stralen,

verguld met uw lachjes mijn liefjes gezicht,

waneer wij te saam door de dalen

dwalen.

Gij, lente, die over de velden lacht,

hebt gij geen frisscher blaren?

Vlecht jeugdig loof in 's liefjes haren -

Ik heb met het bruidjen een tochtje bedacht:

nu ga ik met haar langs de baren

varen!

Gij, vooglen, hebt gij geen blijder geluid,

kent gij geen zoeter kooren?

o Laat ons, wijd en zijd, die hooren!

Ik houd op mijn boezem, mijn schat, mijne bruid:

zij zal mij voor eeuwig bekoren,

behooren!