Fladderende vlinders

[p. 112]

XIV
Herleven

Gevederde zaadjes zweven in 't rond

om de bloeiende stengels en twijgen,

en zoeken der bloemekens smachtenden mond: -

de bloemen verwachten en zwijgen.

Wie telt er de korrels, die 't modder verslond,

die de wind in het slib deed zijgen!

Doch, telkens daar éen in de blaarkens verzwond,

verneemt men een wonderlik hijgen.

Dan gaat het kelkjen eerzaam dicht,

blijft eerzaam verheeld en gesloten,

als wou het, ikzuchtig, onttrekken aan 't licht

al 't heil, dat het heeft genoten.

Stof wordt nu de bloem, eer Herfsttijd grauwt:

in Mei herbloeit zij honderdvoud.