Het Brabantsch Nachtegaaltjen bestaande in minneliederen, herders zangen, boertigheden en drinkliederen
(1654)–Jan Mommaert–
Auteursrechtvrij
[pagina 131]
| |
Op tweeder-hande Wyse.
Coridon.
ICk kom u hier begroeten,
Myn soete Sylvia,
En wensch u al // wat dat u wel beval,
Magh strecken voor en na:
Ick wensch dat ghy met vreughden
V leven brenght ten end',
Dat ghy van leedt, noch rouw, noch droefheyt weet,
Noch dierghelyck en kendt.
Sylvia.
2. Wel wie is dat? wie magh het doch wesen,
Die my daer soo begroet
Met alle dese wenschen soet?
Coridon, Zyt ghy dat // soo komt hier by my wat:
| |
[pagina 132]
| |
Want ick u bedancken moet.
Coridon.
3. Al wat ick magh bedencken,
Oft immers wat ick weet,
Al wat ick magh // bekomen nacht en dagh,
Staet al voor u ghereedt,
Myn vee en alle myn schapen
Zyn u ghepresenteert,
Myn herders-stock // myn gordel, en myn rock,
En voorts wat ghy begheert:
Sylvia.
4. Wel ick en weet niet wat het magh wesen,
Coridon, dat ghy
Dit aldus wenscht aen my?
Oft soeckt ghy met vleyen // my soo te verleyen;
Seght my wat u meyningh zy:
Coridon.
5. Vraeght ghy, o Herderinne,
Wat dit doch al beduyt,
Siet eens om hoogh // een weynigh na myn oogh,
Daer sult ghy 't lesen uyt:
| |
[pagina 133]
| |
Myn ghesicht, en al myn wesen,
En voorts myn gantsch bedryf,
Thoont, dat ick sou // myn uyt-verkoren Vrouw
Dienen met ziel en lyf.
Sylvia.
6. Neen Coridon, het ghesicht kan dolen,
Dus ick oock niet en acht;
Alle u gheveynsde klacht
Daerom wil ick scheyden // en myn vee t'huys leyden,
Coridon, Adieu, 't wordt nacht.
Coridon.
7. Een kusken eer wy scheyden,
Sylvia noch een woordt,
Oft ick bezwyck // en stracx word' ick een lyck,
't En zy ghy my aen-hoort.
'k Sweir u dat m'op der aerden
Gheen wreeder dier en vindt,
Dan een Jouffrouw // die met gheen weder-trouw
Haer oprechten dienaer mindt.
Sylvia.
8. Neen Coridon, vermindert uw' klachten,
| |
[pagina 134]
| |
't En is myn meyningh niet,
Dat ghy komt in 't verdriet
Want ick heb bevonden // dat ghy t'aller stonden
My u ware jonste biedt.
|
|