Het Brabantsch Nachtegaaltjen bestaande in minneliederen, herders zangen, boertigheden en drinkliederen
(1654)–Jan Mommaert–
Auteursrechtvrij
[pagina 8]
| |
Aen den Konst-lievende Rymer ende Drucker Joan Mommaert, In 't uyt-gheven van synen nieuwen Brabantschen Nachtegael.
DE soete toovery van 't minnen
Vindt nerghens meer haer voedsel, dan
In lief ghesangh: 't beroert de sinnen,
En treft den alder-herdsten man.
Wat hoeft-men slagh-zweert, roer, oft deghen?
Men wint hier sonder oorloghs tuygh:
Den sangh kan ieder saeck beweghen,
En slaen de strafste ziel' in duygh.
| |
[pagina 9]
| |
Een keel vol org'len sou verstrecke
Tot Ga naar margenoot+ saegh aen 't Haerlems wonder schip,
En Damiatas val verwecken,
Jae snyden ketens door en klip.
Dit hebt ghy, Mommaert, wel gheweten,
V hert', dat al de werelt soeckt
Te winnen, heeft een vier beseten,
't Ghen' al het vier der ooghen doeckt.
V vlam verweckt een Nachtegaeltjen,
Een beestjen dat de Lent bemint;
't Welck soo het iemant biedt een staeltjen
Van syne kracht, terstont verwint:
Het brenght een knecht en meysjen t'samen,
En koppelt-se soo soet aen een,
Dat 't jock, 't gen' dapper schynt te pramen,
Niet met het herdt en heeft ghemeen.
O wond'ren Ziel en Herte-dwingher!
Vergheeft my, seggh' ick niet ghenoegh,
| |
[pagina 10]
| |
Ick word' om uwent wil een Singher,
Schoon ick my tot het sterven voegh.
Al dreyght de doodt my met haer schichten,
Doch leef ick teghen haren danck,
En sy moet voor my henen zwichten,
Lul ick u Nachtegaeltjens sangh.
Al waer myn ziele nu ghescheyden,
Soo quaem sy weder uyt den noodt,
Soo ghy my (selfs maer van ter syden)
Een deuntjen van u Voghel boodt.
G. de Grieck. |
|