Het Brabantsch Nachtegaaltjen bestaande in minneliederen, herders zangen, boertigheden en drinkliederen
(1654)–Jan Mommaert–
Auteursrechtvrij
[pagina 3]
| |
[pagina 4]
| |
Jonghvrouwen, aerdigh volck, die door verborgen perten
Een Minnaer leven doet in blydschap en in smerten,
Die door u soet ghelaet, en lodderlyck ghesicht
Een droeve ziel' gheneest, een treurigh hert verlicht:
Aen u seynd' ick dit Boeck vol dichten, vol ghesangen,
Naer 't welck u blyden gheest ghehaeckt heeft met verlanghen,
Aen u komt dit gheschenck van desen Nachtegael,
Heel anders toe-gherust uyt Venus gulde sael;
Aen u, ô teere waer, Cupîdos Me-ghespelen,
Die u door soete dieft een jeughdigh hert leert stelen;
Aen u komt dit gheschenck, waer u in Venus Soon
Door 's Nachtegaeltiensstem leert vierder-handen Thoon.
Hy toont in 't Eerste Deelde wenschen ende klachten,
Die eenen Minnaer moet van syne Nymph' verwachten:
| |
[pagina 5]
| |
Hy thoont de vrees', de hop', de pyn', het droef ghesucht.
Die eenen Minnaer lydt ghemenghelt met ghenucht:
Hy thoont u hoe bedacht een Jongh-man moet versinnen,
En hoe hy leven moet in herten te verwinnen;
Hoe hy syn Liefste pryst, hoe hy haer valt te voet,
Hoe hy sy-selven voeght naer d'oogh van haer ghemoet;
Hoe hy verbittert is op valsche nyders tonghen,
Waer door een Maghets hert tot af-keer wordt ghedwonghen,
Hoe hy sy-selven slaef, syn Liefste noemt Godinn',
Hoe hy nu leeft door-wondt, dan sterft door hare minn'.
Het Tweede Deelbewyst door soete Herders sanghen,
Hoe Galatheas hert door Tyter wordt bevanghen,
Hoe Coridon in 't groen met syn Clorinde spreckt,
Hoe Floriaen tot min Ceciliam verweckt;
| |
[pagina 6]
| |
Hoe Sylvia veracht eens Jonckers minne klachten,
En haren Herder lieft met al haer sinne krachten,
Waer in ghy siet de rust van 't Herders rondt ghevry,
De lustigheydt van 't veldt, de vreughden van den Mey.
Maer in het Derde Deelsal 't Nachtegaeltienfluyten
Niet dan een mal ghesangh, vol boerten ende kluyten,
Om somwyl door ghelach,, te korten uwen tydt,
Om somwyl door den dagh,, te toonen vrolyckheydt.
Tot toe-gift singht hy u een hoopjen Tafel-sanghen,
Die ghy voor 't Vierde Deelin danck ghelieft t'ontfanghen,
Hy vlieght dan van het Veldt tot midden in het Hof,
Daer hy nieuw thoonkens neurt, tot Peys en Vorsten lof.
Soo verr' dat hier oft daer,, ô Nederlandtsche Maeghden,
Wat geyls te vinden waer,, 't welck u niet wel behaeghden;
Volgt hier in 'tBieken naer,, 't welck in het vinnig kruyt
Laet de venynen; maer,, suyght daer den honingh uyt.
| |
[pagina 7]
| |
Kipt dan, ô teere Jeught,, uyt dese Minne-dichten
Alleen het welck tot deught,, kan uwe sinnen stichten:
En neemt dees kleyne gaef,, met een soo goeden hert,
Als 't selve van u Slaef,, u toe-ghe-eygent wert.
Den gheheelen uwen Joan. Mommaert. Naer 't duyster hop' ick 't licht. |
|