Het Brabandts nachtegaelken, met zijn driederley gesangh, te weten minne-liedekens, herders-sanghen, ende boertigheden
(1650)–Jan Mommaert–
Auteursrechtvrij
[pagina 190]
| |
Stemme: Van de vincken.LEstmael gingh ick my vermeyden
Buyten Brussel langs een wey,
Daer ick bitter heb sien schreyden
Negen meyskens op een rey,
Die beklaeghden met verdriet
Dat de min geen pijlen schiet.
2. Truyken sprack: wat mach ‘er schuylen
Dat de Jonghmans zijn so koudt?
’t Schijnt sy op ons stadig muylen,
Ach het maeckt my soo benoudt!
My dunckt dat den Minnen-God
Recht met onse quale spot.
3. Tanne seyd’: dat ’t Minne-godtjen
Was in een seer grooten noodt,
Soo dat ’t naeckte Cupidootjen
Lagh van kouw als over doodt,
En ten waer hy kreegh een kleedt,
Moest hy blijven in dat leedt.
4. Nelle seyd’: wilt elck wat geven,
Soo laet gaen met beurten om,
Ja sprack Lijn, al waer ’t mijn leven,
Oft mijn frissche maeghde-blom
Sou ick geven voor het Wicht,
Dat soo seer mijn hert verlicht.
5. Lijsken gaf haer huyck van zijde,
En ontbloot haer domme kruyn,
| |
[pagina 191]
| |
En seyd’: ick sal my wel lijden
Met een Lamper oft Capruyn,
Liever dan dat soete Kindt
Sou verstijven van den windt.
6. Peeternel gaf huyf en yser,
Waer meed’ sy het hayr ontbindt,
En laet, alst peert van den Keyser,
’t Maentjen vliegen in den windt,
Daer, seyd’ sy, dat is het mijn,
Tot dat weer mijn beurt sal zijn.
7. Jakemijn die schonck het doecxken,
Waer meed’ sy haer borsten deckt,
Soo dat die maer met een hoecxken
Van haer hemdjen zijn bedeckt,
En seyd’: ick gae liever bloot,
Dan den God te sien in noodt.
8. Antonet die gaf haer slayer,
Die men recht een voor-schoot heet,
En sy nam in stee een wayer,
Om te koelen ’t Sonne-leedt;
Want den winter hadd’ gedaen,
En den somer die quam aen.
9. Goeltjen greep haer onder-zieltjen,
En trock al de banden af,
Liever dan sy ’t aerdigh fieltjen
Sou sien dragen naer het graf,
Soo dat maer een enckel kant
Bleef bedecken ’t rocxkens rant.
10. Nelle packt het al-te-samen,
En sy droeget naer d’ouw-mert,
Daer terstont veel koopers quamen,
Soo dat al vertommelt werdt
Op een kleedt van pelsen bont,
En heeft dat den Godt gejont.
|
|