Het Brabandts nachtegaelken, met zijn driederley gesangh, te weten minne-liedekens, herders-sanghen, ende boertigheden
(1650)–Jan Mommaert–
Auteursrechtvrij
[pagina 184]
| |
Stemme: Van ’t vrouken met de vincken.LEstmael wasser by ter Vuren
Eenen Boer die Teunis hiet,
Die op dry van sijn gebueren
Sijne liefde vallen liet:
Hoort eens hoe het daer vergingh
Met dit Boeren-suygelingh.
2. Teunis seyd’, wie van u dryen
Kan de meeste konste doen,
Die sal ick alleenlijck vryen,
Ende gunnen eenen soen,
Jae sy sal, geloovet my,
t’Avondt liggen aen mijn zy.
3. Swarte Maey die was te vreden,
Lange Lijn die gaf haer woordt,
Griet beviel oock wel dees reden,
Maer sy seyde half gestoort,
‘k Wil dat Teunis ’t vonnis wijs
Wie van ons sal hebben prijs.
4. Maey heeft een been opgeheven,
En door d’ooge van een naeld’,
(Sonder druppel aen te kleven)
’s Boerkens schoenen vol gestraelt:
’t Boerken riep: wat droes is dat:
‘k Voel my tot de knoesels nat.
| |
[pagina 185]
| |
5. Doen seyd’ Maey: ‘k sal by gantsch wonden
Slapen nu aen Teunis zy.
Neen (seyd Lyn) ‘k heb wat ghevonden,
Daer u konst maer geck is by:
‘k Sal u thoonen metter daet,
Dat my d’eer alleen toe-staet.
6. Gy siet dees vijf Oly-saeykens,
Op dien Teerlingh staen gheruyt,
’t Middelste sal ick seer fraeykens
Vysten van dees vijven uyt:
’t Welck sy konstigh heeft ghedaen:
Want de vier die bleven staen.
7. Soo dat ’t saeyken noch heel drooghe
Recht in Teunis ooghe vloogh:
Dies hy riep: hebt doch me-doogen,
Ruckt dit saeyken uyt mijn oogh.
Doen seyd’ Lyn, nu sal certeyn
Teunis mijn Lauwijcken zijn.
8. Neen (seyd’ Griet) loopt in de boonen;
Leght dees not op uwen teen,
En ick sal die, om te thoonen
Dat my komt den prijs alleen,
Werpen recht gelijck een keers
Over ’t hooft in mijnen eers.
9. Dies sy in haer achter-wanghen
Heeft de not seer gauw ghevat,
En de selv’ soo vast ghepranghen,
Datse kraeckte heel ghelat,
En de keerne vloogh terstondt.
Recht het Boerken in den mondt.
10. Als dan van dees dry Boerinnen,
Ieder hadd’ haer konst ghedaen,
Elck een trachte prijs te winnen,
En met Teun te bedd’ te gaen:
Dies sy vraeghden heel ontsint.
Wie ’t by-slapen hadd’ verdient.
| |
[pagina 186]
| |
11. ’t Boerken seyd’: geen van u dryen:
Want d’een schende mijnen schoen;
d’Ander deed’ mijn ooge lyen,
En de keerne was nog groen,
Die de derd’ in mijnen mondt
Vyt haer semel-kiste sondt.
12. Dees Boerinnen zijn hem t’samen
Toe-geschoten met geweldt:
Maeyken, sonder veel te ramen,
Heeft den Boer ter aerd’ geveldt,
d’Ander hebben hem het hooft
Met den sleutel-riem geklooft.
13. Als den Boer was mat gheslagen,
’t Lijf in stucken, ’t hooft in twee,
Riep hy; ‘k sal den Meyer klagen,
Dat ghy my aen doet dit wee:
Daer meed’ was het spelken uyt;
Geen van dryen was de Bruyt.
14. Oorlof, oorlof, gy Boerinnen,
Die aen Jonghmans liefde draegt:
Als ghy Vryers soeckt te winnen,
Wacht tot dat ’t u wort gevraeght:
Een goedt Jager niet en acht
’t Wildt dat voor hem wordt ghebracht.
Naer ’t duyster hoop’ ick ’t licht. |
|