Het Brabandts nachtegaelken, met zijn driederley gesangh, te weten minne-liedekens, herders-sanghen, ende boertigheden

[Lieve Lijsjen, mijn soet roosjen]

Stemme: Jaques, Jaques. (Oft) Nichtjen, nichtjen.

Heyntjen.

LIeve Lijsjen, mijn soet Roosjen,
Die ick als mijn hert bemin,
Zijt ghy niet mijn Boter-doosjen,
En den Blaes-balck van mijn min?
Lijsjen, Lijsjen, soete lieve Meysjen,
Lijsjen, ghy zijt mijn Goddin.

[p. 155]

 

Lijsjen.

 

2. Heyntjen, Veyntjen, mijn soet Baesjen,

 

Waerom klaegh jy van u smert?

 

‘k Minne u boven Thijs en Klaesjen,

 

O! Treck-plaester van mijn hert;

 

Heyntjen, Veyntjen, ‘k en ben geen Begijntjen,

 

Mijn hert voel ick mee verwert.

 

Heyntjen.

 

3. Lijsjen, Lijsjen, die in ’t bloeyen

 

Zijt van u voor-somers jeught,

 

Laet u Heyntjen hem vermoeyen

 

In het plucken van u vreught;

 

Lijsjen, Lijsjen, soete lieve Meysjen,

 

’t Roosjen baert al mijn geneught.

 

Lijsjen.

 

4. Heyntjen dat ick u liet plucken

 

’t Roosjen dat op ’t steeltjen staet,

 

’t Sou my lichtelijck mislucken;

 

De gepluckte Roos vergaet.

[p. 156]

 

Heyntjen, Veyntjen, ‘k en ben geen Begijntjen,

 

Maer ick weet wel wat my schaedt.

 

Heyntjen.

 

5. Lijsjen, laet my doch behouwen

 

d’Eer van uwen Maeghdom,

 

‘k Sweer u dat ick u sal trouwen,

 

Als ick uyt den Leger kom;

 

Lijsjen, Lijsjen, soete lieve Meysjen,

 

Gunt my slechts de eerste blom.

 

Lijsjen.

 

6. Heyntjen, al uw’ droevigh spreken

 

Acht’ ick voor bedriegery;

 

Kost hy my dat maer aen-preken,

 

Heyntjen had den bras van my;

 

Heyntjen, Veyntjen, dobbel loose Queyntjen

 

Packt u voort met sulck gevry.

 

Heyntjen.

 

7. Wel hoe, Lijsjen, soudt ghy meynen

 

Dat ick u dan soud’ af-gaen?

[p. 157]

 

Lijsjen.

 

Moet u dat soo wonder schijnen?

 

Thijs deed’ Neel dat spel oock aen;

 

Heyntjen, Veyntjen, loopt by u Pirijntjen,

 

Die ghy ’t selfste hebt gedaen.

Naer ’t duyster hoop’ ick ’t licht.

Tracht niet argh-listelijck een Maeght van ’t padt der eeren
Te leyden door bedrogh, wilt ghy haer minn’ begeeren:

De straffe volght de sond’: dus wilt de sonde vliên;

Want die eens anders schand’ soeckt, sal zijn eygen sien.