Het Brabandts nachtegaelken, met zijn driederley gesangh, te weten minne-liedekens, herders-sanghen, ende boertigheden

(1650)–Jan Mommaert– rechtenstatus



[pagina 61]
[Vlucht niet, vlucht Laura niet]
Stemme: Que je suis travaillé. VLucht niet, vlucht Laura niet: Hoe langh sal mijn verdriet V nortsheydt noch behagen? ’t Schijnt dat ghy niet en siet Hoe door ’t geduerigh klagen Mijn stemm’ begeeft, Mijn tongh die kleeft, Mijn stemm’ begeeft/ Mijn tongh die kleeft Aen ‘t gehemelt dat gheen nat meer heeft. 2. Siet ghy niet hoe ick hijgh, En schier ter aerden zijgh Van u steedts na te sweven, Soo ick geen troost en krijgh, Verlooren is mijn leven; Och keert Goddin Den stueren sin, Och keert Goddin Den stueren sin Eens naer de langh-ghewenschte min. 3. Hoe kan doch wesen dat Soo Goddelijcken schat, Gepronckt met ’s Hemels zegen, Een Marmer ziel’ om-vat, Die niemandt kan bewegen, Noch door de straf, Die sy hem gaf, Noch door de straf, Die sy hem gaf, Noch selve door het droevigh graf.
[pagina 62]
4. Och hoe kan het ghesicht Dat in mijn ziele sticht Onblusschelijcke qualen, Hoe kan soo brandigh licht Sijn voedsel doch ghehalen Van ’t ysigh hert, Dat noyt en werdt, Van ’t ysigh hert, Dat noyt en werdt Ontvrosen door mijn heete smert? 5. Is ’t soo dan dat de pijn, Waer door ick steedts verdwijn, V sinnen kan verblijden, ‘k Wil u gheen droefheydt zijn, Maer sal ghewilligh lijden, Soo langh als ghy Met vreught tot my, Soo langh als ghy Met vreught tot my Ghebruyckt u soete tyranny.