Nieuw Nederlandsch biografisch woordenboek. Deel 10

[Royen, Adrianus van]

ROYEN (Adrianus van), geb. te Leiden 11 Nov. 1704, overl. te Leiden 28 Febr. 1779, zoon van Jan en van Cornelia van Groenendijck. Hij studeerde te Leiden, had Boerhaave tot leermeester en promoveerde aldaar in 1728 tot doctor in de medicijnen en de kruidkunde met een Dissertatio botanico-medica inauguralis, de anatome. et oeconomia plantarum (L.B. 1728). Op aanbeveling van Boerhaave aangesteld tot lector in de kruidkunde te Leiden in 1729, ving hij dit ambt aan met een Oratio qua jucunda, utilis, ac necessaria, medicinae cultoribus commendatur doctrina botanica (L.B. 1729) en werd drie jaar later tot gewoon hoogleeraar in de geneesen kruidkunde aldaar benoemd. Bijzonder bedreven in de latijnsche dichtkunst, aanvaardde hij dat ambt met een dichtstuk: Carmen elegiacum de amoribus et connubiis plantarum (L.B. 1732). In 1740 gaf hij uit Florae Leydensis prodromus, exhibens plantas quae in Horto academ. L.B. aluntur (L.B. 1740). In 1754 deed hij afstand van het professoraat in de kruidkunde, bij welke gelegenheid hij een fraai latijnsch gedicht uitsprak: Elegia, quum botanices professionem poneret (L.B. 1754). Vijf jaar later gaf hij in het licht: Carmen elegiacum de justo motuum corporis animique moderamine, optimo tutissimoque vitae sanae longaequo praesidio (L.B. 1759). Bij de inhuldiging van Willem V tot erfstadhouder werd deze door v. Royen daarmede gelukgewenscht in zijn Ode Musae Leydensis... Guilielmum V... salutantis; Hendrik de Bosch gaf hiervan een vertaling Gelukwensching der Leidsche Zanggodinnen (Leid. 1766). In 1771 gaf hij uit: Carmen elegiacum de morbis aetatum (L.B.), terwijl hij in 1775 het tweede eeuwfeest der leidsche hooge-

[p. 847]

school herdacht in een treffend Carmen seculare in natalem ducentesimum Academiae Batavae quae est Leidae (L.B. 1775). In dat jaar werd hem eervol ontslag verleend. Hij bleef echter de dichtkunst getrouw en sprak in tegenwoordigheid van den Prins-erfstadhouder, die daartoe van het Loo overkwam, in de gehoorzaal een dichtstuk uit: Otium carmine elegiaco celebratum (L.B. 1776). In 1778 verscheen een bundel Poemata (L.B. 1778. A.v. Royen gaf nog in het licht: Buiten-rust of het buitenleven van eenen christenwijsgeer, dichter en natuuronderzoeker geschetst. In vrije navolging van het Latijnsche gedicht door Liberius Philomusus (Amst. 1776); zijn Otium werd vertaald door W. Bilderdijk en verscheen als: Landrust. Gedrukt voor het Genootschap: Kunst wordt door arbeid verkregen (Leyden 1777). Deze gedichten waren waarschijnlijk geënspireerd door zijn verblijf op ‘Duynsigt’ onder Oegstgeest, welk landgoed hem toebehoorde.

Van Royen huwde te Leiden 19 Oct. 1734 met Adriana Johanna Wesselius, geb. te Purmerend 20 Jan. 1705, overl. te Leiden 25 Febr. 1769, dochter van prof. Johannes W. en van Adriana v. Ruytenburg. Zij hadden vier zoons, waaronder Jan (2), die volgt.

Zijn door H. van der Mey geschilderd portret is in de universiteit te Leiden, een door A. van Halen voor zijn Panpoeticon batavum geschilderd miniatuur in het Rijksmuseum te Amsterdam. L. Springer vervaardigde een prent naar H. v.d. Mey.

Regt