Nieuw Nederlandsch biografisch woordenboek. Deel 10

[Desbordes, Jacques (1)]

DESBORDES (Jacques) (1), geb. te Saumur omstr. 1667, begr. te Amsterdam in de Walenkerk 25 Febr. 1718, boekverkooper en uitgever. Hij was een broeder van den voorgaande en vestigde zich eveneens te Amsterdam, waar hij 14 Nov. 1683 lidmaat werd van de waalsche gemeente. Hij is vermoedelijk dezelfde als Jacobus Desbordes, Gallus, die 21 Febr. 1687, op 20-jarigen leeftijd, te Leiden als student werd ingeschreven (woonachtig ten huize van Jacques Desbordes). Hij huwde te Amsterdam 27 Mei 1703 (bij zijn ondertrouw dd. 11 Maart gaf hij op 32 jaar oud te zijn) met de 24-jarige Susanna de Caux, van Dieppe afkomstig. Hij woonde achter de Beurs, op de Beurssluis; een afbeelding van zijn boekverkooperszaak vindt men o.a. op de titelplaat van Phoonsen, Les lois et les coutumes de change (Amsterdam 1715), vgl. Hist. tentoonstelling van Amsterdam (1876) sub. no. 2006. Zijn uitgeverij was echter van minder beteekenis dan die van zijn broeder; o.a. verscheen bij hem: J.F. Regnard, Le distrait, comédie (1698), D.A. Brueys, Gabinie, tragédie chrétienne (1700), de la Fosse, Le Théâtre (1703), de la Grange, Le Théâtre (1703, 1709) enz. Zijn weduwe zette de zaak voort; bij haar verschenen o.a. Ch. Drelincourt, Les consolations de l'âme fidèle contre les froyeurs de la mort (1724), Veneroni, Dictionnaire françois et italien (1725) enz. Vermoedelijk verscheen ook bij haar de eerste druk van de Lettres persanes van de Montesquieu (1721).

Dat het Jacques Desbordes niet voor den wind was gegaan, blijkt daaruit, dat zijn weduwe de erfenis aanvaardde onder voorrecht van boedelbeschrijving; de schuldeischers werden opgeroepen in de Haarlemsche Courant van 16 Juli 1719.

Bij zijn dood liet Desbordes eenige onmondige kinderen na, w.o. Jacques Desbordes (2), die volgt

Zie: A.M. Ledeboer, Alfabetische lijst van boekverkoopers enz. in Nederland (1876), 45; Kleerkooper-van Stockum, De boekhandel te Amsterdam (1914/16), 177, 178, 1254; Bulletin de la commission de l'histoire des églises wallonnes (1896), 413, 414; Bulletin du bibliophile (1932), 113.

Wijnman