Nieuw Nederlandsch biografisch woordenboek. Deel 10

[Brusa, Emilio]

BRUSA (Emilio), geb. te Tornato (Como) 9 Sept. 1843, overl. te Rome 14 Dec. 1908, strafrechtgeleerde. Hij studeerde te Pavia, waar hij in 1861 tot doctor juris promoveerde, vervolgens oefende hij de rechtspractijk uit te Milaan. In 1871 werd hij hoogleeraar in het internationaal recht en de rechtsfilosofie aan de Universiteit te Milaan; hij aanvaardde zijn ambt met een rede getiteld Idea fondamentale del diritto e del diritto internazionale in ispecia (Modena 1872). Ook was hij secretaris van de te Rome zetelende commissie tot het ontwerpen van een nieuw italiaansch strafwetboek. Op 22 Nov. 1877 werd hij benoemd tot hoogleeraar in het strafrecht, de strafvordering en de wijsbegeerte van het recht aan de Universiteit te Amsterdam, 16 Febr. 1878 hield hij zijn inaugurale oratie De la science en général et l'école pénale italienne en particulier (Amst. 1878). Uit zijn hollandschen tijd dateert L'ultimo progretto di codice penale Olandese, trad. ill. e studii (Bologna 1878). In 1879 werd hij als hoogleeraar naar Turijn geroepen; 22 Sept. verleende de amsterdamsche raad hem eervol ontslag. Zijn ambt te Turijn - dat hij tot zijn dood vervulde - aanvaardde hij met een rede La morale e il diritto criminale al limbo (Turino 1880).

Voor zijn komst in Holland waren reeds een groot aantal gezaghebbende geschriften op juridisch gebied van de hand van Brusa verschenen; wij noemen hiervan Sulla classificazione del duello (Milano 1865); Sorveglianza speciale della polizia (Milano 1866); Studii sulla recidiva (Milano 1866); L'ebrezza preordinata al reato (Milano 1867); Il

[p. 158]

libro primo del progretto di codice penale ticinese (Bologna 1869); La cassazione di Napoli e il progretto di codice penale italiano (Firenze 1869); Il progretto di codice penale italiano, riveduto e modificato (Bologna 1870); Il duello nel progretto di codice penale italiano (Bologna 1871); Il codice penale zurighese (Venezia 1873, met F. Carrara); La proposta d'una dottrina di practica legislativa (Firenze 1873); Sulle recenti riformi del giure e della procedura avanti le Assisi in Italia (Torino 1874-75); Les récidivistes (Toulouse 1876); Pareri sul processo Arnim (Venezia 1877); Qual' è il miglior mezzo per combattere le recidiva (Roma 1877); Dei segreti politici (Venezia 1877). Ook gaf hij uit Lud. Casanova's Lezioni di diritto costituzionale (Firenze 1875, 2 dln.) en diens Lezioni di diritto internazionale (Firenze 1876, 2 dln.). Na zijn terugkeer in Italië publiceerde hij nog talrijke werken, o.a. Saggio d'una dottrina generale del reato (Torino 1884); Sul nuovo positivismo nella giustizia penale (Torino 1888); Bibliographie pénitentiaire et pénale en Italie (Turin 1888); Staatsrecht des Königreichs Italien in Marquardsens Handbuch des öffentlichen Rechts der Gegenwart (Freiburg i.B. 1892); Lezioni di procedura penale (Torino 1899) enz.

Zie: A. de Gubernatis, Dizionario biografico degli scrittori contemporanei (Firenze 1879), 211; dez., Dictionnaire international des écrivains du jour (Florence 1888), 433; dez., Dictionnaire international des écrivains du monde latin (Rome 1905), i.v.; G. Carli in Atti Accad. delle Scienze di Torino 1908-09, 48 e.v.; Enciclopedia Italiana VII (1930), 988; J.S. Theissen, Levensberichten van professoren en lectoren in Gedenkboek van de Universiteit van Amsterdam, uitg. bij de herdenking van haar 300-jarig bestaan (1932), 26.

Wijnman