Nieuw Nederlandsch biografisch woordenboek. Deel 9

[Smiets, Wilhelmus]

SMIETS (Wilhelmus), geb. te Belfeld 29 Dec. 1767, overl. te Benschop, bij Utrecht, 11 Febr. 1845, zoon van Theodorus Smiets, schatheffer te Belfeld, en van Johanna Nothen. Bij zijn doop traden als peter en meter op: zijn oom Petrus Smiets, secretaris van den bisschop van Roermond en pastoor van St. Odilienberg, en zijn grootmoeder van moederszijde, Margaretha Nielmans. Hij werd in 1791 te Roermond priester gewijd en bediende in het geheim, gedurende de fransche overheersching, een paar jaren de parochie van Belfeld, na den dood van pastoor Godefridus Franssen. In 1799 werd hij in de Hollandsche missie aangenomen en wel voor dit district door den Aartspriester van Utrecht. Hij was lid der Congregatie van priesters der derde orde van den H. Franciscus, die in België en in de Rijnprovinciën in de 18de eeuw verscheidene huizen telde, welke eehter in het begin der 19de eeuw door de fransche overheersching zijn opgeheven. Na eenige jaren (1808-10) kapelaan te Hilversum te zijn geweest, werd Smiets in 1810 tot pastoor der nieuw opgerichte statie te Kortenhoef benoemd.

In April 1815 werd hij pastoor der statie te Benschop. Zijn voorganger pastoor Jacobus Reuvers had nog al veel te lijden gehad van eenige onverdraagzame gemeentenaren en na het vertrek der Franschen vroeg hij verplaatsing aan. Smiets bleef de roomsche zaak met moed behartigen, vooral daarin gesteund door den burgemeester van Benschop, Hanzo Lemstra van Buma, die zelf Protestant was. Aan Smiets dankt de r.k. kerk van Benschop haar tweede pastorie. Om de kosten te dekken schreef het kerkbestuur een vrijwillige leening uit van ƒ 5500 in 55 aandeelen van ƒ 100, waarvan de pastoor er terstond tien nam. Hij richtte ook in 1828 achter de r.k. kerk een kerkhof voor de r.k. gemeente op, dat 21 Oct. van dat jaar door den aartspriester G. van Nooij werd ingewijd. Den 18. Juni 1841 vierde pastoor Smiets zijn gouden priesterschap en zijn zilveren pastoorsjubileum, bij welke gelegenheid een gedicht werd vervaardigd. In Febr. 1843 legde hij om gezichtszwakte zijn pastoreele bediening neder; zijn opvolger werd Wouterus Beukeboom, bij wien hij, vol-

[p. 1044]

gens onderlinge overeenkomst, bleef wonen en bij wien hij ook op 11 Febr. 1845 gestorven is. Zijn bidprentje roemt hem als een goed, rechtvaardig en godvreezend man. Smiets stichtte bij testament van 3 Febr. 1845 een kapitaal van ƒ 8500 waarvan de interest zou dienen tot een studiebeurs voor jongelingen, die zich voorbereidden tot den geestelijken staat. Gedurende de eerste vijftig jaren, zou deze beurs uitsluitend dienen voor zijn bloedverwanten, daarna zouden leden zijner familie bij voorkeur en, bij gebrek aan dezen, beurtelings een student uit Belfeld en een uit Kaldenkirchen daarop aanspraak maken. Bij gebrek aan bursarii blijven de inkomsten tot versterking van het fonds. De beurs kon na verloop van vijftig jaren desnoods in meerdere portiën verdeeld worden. Vergevers waren de pastoors van Belfeld en van Kaldenkirchen en provisoren de pastoors van Venlo en Tegelen. Uit familiepapieren door Wilhelmus Smiets zelven onderteekend blijkt, dat zijn erfgenamen bestonden, van vaderszijde, uit vier takken, n.l. Wilhelmus, Theodorus, Petrus en Wilhelmina Joosten, en van moederszijde, uit zeven takken, n.l. Wilhelmus, Henricus, Antonius, Gertrudis en Gatharina Nothen, Petrus en Beatrix Peemans, welke personen, alle elf, neven en nichten van den stichter waren.

Zie: M. Hub. H. Michels, Studiebeurs van Wilhelmus Smiets, pastoor te Benschop bij Utrecht; Jos. Habets, De studiebeurzen in Nederlandsch Limburg, 92; Familiepapieren Smiets in mijn bezit; schrijven d.d. 29 Mei 1906 van A.A.J. van Rossum, kanunnik, deken van Montfort en pastoor van Benschop aan wijlen M. Hub. H. Michels in mijn bezit; Jan Verzijl, Wilhelmus Smiets. De Belfeldsche beurzenstichter in Nieuwe Venlosche Courant d.d. 5 Jan. 1929.

Verzijl