Nieuw Nederlandsch biografisch woordenboek. Deel 9

[Schotanus, Meinardus]

SCHOTANUS (Meinardus), geb. te Franeker 13 Oct. 1593, overl. te Utrecht 6 April 1644. Hij studeerde in de godgeleerdheid aan de hoogeschool te Franeker. Hij was een zoon van Henricus Schotanus hoogleeraar in de rechten. ‘Het geduld eener begaafde en liefdevolle moeder had hem het stamelen afgeleerd’ (Boeles). Aan de hoogeschool te Franeker gekomen verdedigde hij spoedig een Disputatio de anima, waarna hij theoloog werd. In het feit dat hij bij zijn examen voor de classis Franeker de ‘formulieren’ onderteekende (7 Nov. 1616) zag men een bewijs dat hij geen ‘arminiaan’ was. Hij werd predikant te Britsum in 1616, en vandaar hoogleeraar te Franeker in 1620, nadat hij meer dan twintig beroepen had afgewezen. Hij trouwde te Britsum met Dodonea Schotanus. Zij stierf na vier jaar. Het professoraat aanvaardde hij met een Oratio de dignitate Ministri. Te Franeker was hij ook academieprediker en bibliothecaris. Een beroep naar 's Hertogenbosch heeft hij, zegt men, in 1630 afgewezen. Meindersma toont evenwel aan dat het niet tot een beroep gekomen was (a.w., 57 v.). In Nov. 1632 werd hij predikant te Leeuwarden. Op 13 Jan. 1636 werd hij weder als hoogleeraar te Franeker benoemd. In hetzelfde jaar nog werd hij doctor honoris causa. Reeds op 6 April 1637 werd hij als hoogleeraar naar Utrecht geroepen, waar zijn broeder Bernardus Schotanus professor in de rechten was; met een Oratio de verbo Dei aanvaardde hij dit hooge ambt dat hem met Carolus de Maets (1640; deel VIII, kol. 1094) bracht in den ‘theologischen driebond’ (Duker), waarbij G. Voetius de derde was. De inaugureele rede werd gehouden in het koor van de Domkerk 30 April 1637. Met zijn tweede vrouw, Clementia (Mensje) Winters trouwde hij in 1639.

Te Franeker had hij geschreven: Analysis et commentarius in epistolam Pauli ad Philippenses en: Conciones in epistolam primam Petri. Te Utrecht gaf hij uit: Systema concionum, quibus doctrina christiana, praxis fidei et verae religionis traditur, accommodatarum omnibus fere per annum occasionibus peculiaribus (Traj. 1640) en eenige Disputationes de theologia, de religione, de secessione ab ecclesia Romana. Bij zijn dood was een verhandeling over den tweeden brief van Petrus niet gereed. Nog heeft hij te Franeker geschreven: Oratio in obitum clariss. Sixtini Amamae. Gisbertus Voetius schreef Oratio funebris in obitum D. Mein. Schotani (Ultraj. 1644), waarachter eenige ‘epicedia’; door Glasius e.a. aangeduid als: Oratio parentalis (Ultraj. 1644).

Een door J. de Veer geschilderd portret is in het

[p. 1001]

stadhuis te Franeker, een ander, geschilderd door een onbekend kunstenaar in de universiteit te Utrecht; S. van Lamsweerde graveerde een portret van hem naar J. van Zuylen (zie ook Burgersdijk en Niermans, Bibliotheca theol. et philos., Leyde 1900, 795, no. 799).

Zie: B. Glasius, Godgeleerd Nederland III ('s Hert. 1859), 303-305; A.C. Duker, Gisbertus Voetius (Leid. 1891-1915), drie deelen met registers (zie ‘registers’, 96, 171); W. Meindersma, De Geref. Gem. te 's Hertogenbosch (1629-35) (Zalt-Bommel 1909), 57, 68; Kerkelijk Handboek (1910) Bijl., 166 (1911) Bijl., 144, 164; W.B.S. Boeles, Frieslands hoogeschool (Leeuw. 1879) II, 131-135; T.A. Romein, Naaml. der predikanten van Friesl. (Leeuw. 1886), 19, 74, 230; Muller, Catal. van portr.

Knipscheer