RUYMIG (Abraham), geb. 14 Dec. 1686 te Zalt-Bommel, overl. 24 Nov. 1725 te Groede; hij studeerde te Franeker en te Utrecht en werd in 1690 hulpprediker te Arnhem en 's Hertogenbosch. In Oct. 1694 werd hij beroepen te Groede, waardoor groote oneenigheden ontstonden met de Classis van Walcheren, waarin de Raad van State, de Staten van Zeeland en de Prins gemoeid werden, zoodat zelfs ter sprake werd gebracht om een afzonderlijke Classis voor Vlaanderen tot stand te brengen. In weerwil van het protest der Classis van Walcheren werd R. in 1696 op last van den Raad van State bevestigd. Toen bleek, dat de predikant te Groede tot algemeene tevredenheid werkzaam was, werd het geschil in 1709 in der minnc vereffend. Hij was gehuwd met Elisabeth van Kessel en had geen kinderen.
[pagina 909]
[p. 909]
De lijkrede werd 2 Dec. 1725 uitgesproken door Franciscus Henricus Gargon en bij Luchtmans te Leiden gedrukt
R. liet een aantal handschriften over verschillende vakken van wetenschap na.
Van hem is gedrukt: Over het lied Hammaälôth (Leiden 1720); Verklaring der Heilige en Schriftuurlijke Zinnebeelden. Met aanteekeningen van J. van den Honert (Leiden 1744), 2 dln.
Auteursrecht onbekend