Nieuw Nederlandsch biografisch woordenboek. Deel 9

[Römer, Friedrich Ludwig Carl Ulrich Aemelius von]

RÖMER (Friedrich Ludwig Carl Ulrich Aemelius von), geb. en gedoopt te Grabow (Mecklenburg) 2 Sept. 1764, overl. te Elburg 23 Nov. 1845, zoon van den majoor-ingenieur in dienst van Frederik den Groote, en later mecklenburgsch ‘Oberstleutnant’ Johann (Carl) Daniël v.R. en van Anna Friederika Kleinschmit. Hem hielden, volgens het Doopregister der Evangelisch luthersche kerk te Grabow (jaar 1764, no. 73) ten doop: hertog Frederik de Vroome en diens gemalin, prins Ludwig en zijn gemalin, de prinsessen Ulrica en Amalia, allen van Mecklenburg, en de rijksgraaf van Isenburg-Büdingen, blijkbaar wegens groote verdiensten van zijn vader voor Mecklenburg. Hij werd vaandrig in het regiment ‘Waldeck’ in hollandsche soldij 26 Mrt. 1781, 1e luit. 1 Juli 1788, kapt. 3 Juli 1794, kap.-adjoint gener. staf 27 Juni 1797, maj.-adj. 27 Juni 1805, luit. kol.-adj. 1 Mrt. 1807, luit. kol., chef van het 2e bat. 7e reg. inf. 1 Dec. 1807, gepensionneerd 23 Juli 1808, werd chef-de-bureau aan het Ministerie van Oorlog, later aan het Ministerie van Financiën, Sept. 1808 tot Mrt. 1812; gedurende de fransche inlijving inspect. der boekdrukkerijen en van den boekhandel, luit. kol. 2 Jan. 1814, kol. gener. staf, chef staf 2e mil. gen. commando 6 Oct. 1814; generaal-majoor 11 April 1820, en tevens gepensionneerd. Hij nam deel aan de veldtochten:

[p. 881]

1793 in Brabant en Vlaanderen, 1793 beleg van Maastricht, 1794 in Brabant en Vlaanderen; 1796 aan den Rijn, 1797 geëmbarkeerd op de reede van Texel, 1799 tegen de Engelschen in Noord Holland, 1808 in Duitschland. De rang van kolonel als chef stal werd hem als bijzondere onderscheiding wegens zijn verdiensten verleend. Hij huwde in den Briel 26 Nov. 1797 Johanna Maria Magdalena Catharina Nissaeus, gedoopt te Biebrich aan den Rijn 10 Sept. 1774, gest. te Utrecht 20 Dec. 1854, dochter van H.W. Nissaeus (dl. VIII, kol. 1225) en Jeannette Maria Sophia Herber. Van de 7 kinderen uit dit huwelijk werden slechts twee zoons volwassen: de oudste, Johann Carl Friedrich Heinrich v.R., geb. te 's Gravenhage 9, ged. 16 Nov. 1800, stierf, ongehuwd, als kapt. 2e kl. te Nijmegen 9 Sept. 1848; wegens zijn krijgsverrichtingen gedurende den Tiendaagschen veldtocht benoemd tot ridder M.W.O. 4e kl. (K.B. 29 Juli 1831, no. 73), schrijver eener familie-geschiedenis en autobiographie (zie de beneden te noemen Genealogie); en Johan Frederik Emilius v.R., die volgt.

Zijn adel werd erkend bij bescheid van het Ministerie van Buitenl. Zaken van het Groothertogdom Mecklenburg-Schwerin, d.d. Schwerin 8 Juni 1861. Hij schreef een Biographie van zijn vader (zie Genealogie).

Zijn miniatuur-portret en dat zijner echtgenoote bevinden zich in het Familie-Archief.

Zie over zijn vader: Polit. Correspondenz Friedrichs des Grossen XVI, 9629, 9776 en 9961; Vivat's Encycl. i.v.; over het geheele geslacht: L.S.A.M.v. Römer, Genealogie van het Geslacht von Römer, voerende gedeeld van goud en sabel, met een linker arm, bekleed van het een in het ander, komend uit een wolk in linker bovenhoek, hebbende in de vleeschkl. hand een zilveren roemer I (gedrukt te Soerakarta, Siang Hak, 1926), II en vlg. in bewerking (niet in den handel).

von Römer