Nieuw Nederlandsch biografisch woordenboek. Deel 9

[Meeuwen, jhr. Mr. Eduardus Johannes Petrus van]

MEEUWEN (jhr. Mr. Eduardus Johannes Petrus van), geb. te 's Hertogenbosch 12 Sept. 1802, overl. aldaar 8 Oct. 1873, was de zoon van jhr. Mr. P.A. van Meeuwen (dl. VIII, kol. 1142) en R.C. Solvyns.

Hij studeerde in de Zuidelijke Nederlanden, waar hij den graad van licencié en droit verwierf, waarna hij zich als advocaat in zijn geboorteplaats neerzette. Hij werd 16 Sept. 1838 benoemd tot advocaat-generaal bij het Provinciaal gerechtshof van Noord-Brabant en 16 Aug. 1845 tot procureur-generaal bij dat hof. Op 13 Febr. 1846 werd hij met ingang van 1 Mrt. d.a.v. benoemd tot gouverneur van Limburg, toen nog een hertogdom wegens zijn betrekkingen met den Duitschen Bond. Op 13 Juli 1850 werd de titel commissaris des Konings.

Van Meeuwen, die een trouw Nederlander was, heeft een zeer gunstigen invloed uitgeoefend tegen de beweging, die vooral op het platteland van Limburg in 1848 ontstond tot aansluiting van dat gewest bij den Duitschen Bond. Hij heeft de Staten er toe overgehaald, door geen enkele manifestatie ingenomenheid met de beweging te toonen en zij is grondig teniet gegaan.

Op zijn verzoek werd hij 7 Sept. 1856 eervol ontslagen als commissaris. Even te voren was in de Eerste Kamer voor Noord-Brabant een vacature ontstaan en de aangewezen candidaat daarvoor was de juist afgetreden commissaris in die provincie Borret (dl. I, kol. 421). Deze gaf te

[p. 661]

kennen, in geen geval een verkiezing te willen aannemen en nu stemden Aug. 1856 26 leden van Meeuwen, terwijl Borret nog 25 stemmen verkreeg, zoodat van Meeuwen dus gekozen was.

Hij vestigde zich te 's Hertogenbosch en werd daar in Juni 1858 tot lid van den gemeenteraad gekozen. Hij was een warm liberaal. In 1862 werd hij als lid der Eerste Kamer herkozen, maar nadat sedert 1866 de stemming in Noord-Brabant langzamerhand omdraaide naar de clericale richting, was deze, gelijk te voorzien was, in 1871 de machtigste en werd hij bij zijn periodieke aftreding 11 Juli niet herkozen.

Hij was een zeer hoogstaand man, tegelijk liberaal en goed roomsch; het laatste bleek daaruit, dat hij 15 Sept. 1870 tegen de afschaffing der doodstraf stemde. Hij heeft het hem toekomende pensioen als rechterlijk ambtenaar en commissaris nooit willen innen.

Hij huwde 5 Mei 1836 Cornelia Maria Theresia Hanssens, geb. 3 Mrt. 1806, overl. 7 Juni 1852, bij wie hij 4 zonen en 2 dochters had.

Ramaer