Nieuw Nederlandsch biografisch woordenboek. Deel 9

[Horn, Willem II heer van]

HORN (Willem II heer van), 1240-64, heer van Altena, Weert, Nederweert enz., erfelijk opperjagermeester des Duitschen rijks, begraven in de kerk van het klooster Keizerbosch, zoon van den voorgaande. Hij erfde de heerlijkheid Altena van zijn oom Dirk, heer van die plaats, die in 1241 kinderloos overleden was. Hij was de eerste die het land van Horn met dat van Altena vereenigde. In een oorkonde van 1244 bediende hij zich van de wapens van Horn en Altena. In genoemde akte bevestigde hij de schenking van het tiend van Guttecoven aan de abdij van Herckenrode, door zijn oom Dirk heer van Altena. Reeds gedurende het leven zijns vaders, bezegelde hij mede een akte van 1230, in welke Dirk heer van Altena den graaf van Holland leenhulde bewees voor het kasteel van Altena en zijn leengoederen, gelegen in Zuid-Holland en in de Woudrichemerwaard. In 1243 huldigde hij den graaf van Loon als leenheer van de heerlijkheid Horn; eveneens in twee akten van 1248 en 1256 erkende hij genoemden graaf als zoodanig. In 1248 was hij getuige bij een verdrag, genaamd dat van Walsberge, door hetwelk Hendrik bisschop van Luik, Otto graaf van Gelder en Arnold graaf van Loon onderling een nauw verbond sloten. Als edelman van den bisschop van Luik werd hij in 1253 met andere leenmannen geraadpleegd door bisschop Hendrik, i.z. de verklaring van Margaretha gravin van Vlaanderen, door welke zij te kennen gaf, dat zij het graafschap Henegouwen aan den graaf van Anjou en zijn nakomelingen gegeven had. In hetzelfde jaar zegelde hij met Otto graaf van Gelder, Willem heer van Kessel en Godfried heer van Perwez de instellingsakte van het klooster Keizerbosch onder Neer. Hij was de eerste ondervoogd, over de rijksabdij Thorn. 5 Mei 1258 zegelde hij het vredesverdrag tusschen den graaf van Gelder en den bisschop van Utrecht en trad als scheidsman op in al de geschillen, die tusschen genoemde vorsten i.z. deze overeenkomst waren

[p. 419]

ontstaan. Willem II van Horn is de eerste geweest, die den titel voerde van opperjagermeester des Duitschen rijks. De benaming van posthorens in het wapen der heeren van Horn en in het gemeentewapen van die plaats is beslist foutief. Dit moet zijn: in goud drie jachthorens van keel met zilveren beslag. In 1264 bevond hij zich met de koningen van Engeland, Schotland en Sicilië op het steekspel van Compiègne. Hij stierf in hetzelfde jaar. Hij was eerst gehuwd met Mechtildis van Vianden, die in den bloei van haar leven kinderloos overleed. Daarna hertrouwde hij met Hedwigis erfgename van Wickerade, Cranendonck en Eindhoven, die hem de volgende kinderen schonk: Willem III (die volgt); Dirk, heer van Altena door testament zijns vaders, stierf in 1270 kinderloos, zijn oudste broeder volgde hem op in de heerlijkheid Altena; Gerard heer van Wickerade, Cranendonck en Eindhoven; Engelbert, kanunnik en aartsdiaken van Luik, begr. te Keizerbosch; en Margaretha, echtgenoote van Albert van Voorne, burggraaf van Zeeland.

Zie: M.J. Wolters, Notice historique sur l'ancien comté de Hornes etc. (Gand 1850), 17-23; Jos. Habets, Het graafschap Horne in Publ. de la soc. hist. et arch. dans le duché de Limbourg VIII (1871), 49-50; over het wapen der heeren van Horn en het opperjagermeesterschap: Historische und Genealogische Prüfungen über weiland Herrn, Grafen Johann den III zu Hoorn und Altena, des heiligen Römischen Reichs Obristen Erb-Jägermeister, Edlen Herrn zu ober- und nieder Weert, Hulst, Waarden, Cortessen und Bedbuur, Erb-Schutzvoigt des Kayserlichen freijen Weltlichen Stiftes Thorn etc. Gedruckt im Jahr 1654, folio, 84, 123 (dit werk bevindt zich in de bibliotheek van het Rijksarchief in Limburg); Jos. M.H. Eversen, Eenige bemerkingen over de benaming van posthorens in plaats van jachthorens in het wapen van Horne in Maasgouw (1897), 5-7; Jos. M.H. Eversen en J.L. Meulleners, De Limburgsche Gemeentewapens, 207-209.

Verzijl