Nieuw Nederlandsch biografisch woordenboek. Deel 9

[Calkoen, Dr. Jan Frederik van Beeck]

CALKOEN (Dr. Jan Frederik van Beeck), geb. te Groningen 5 Mei 1772, overl. te Utrecht 25 Mrt. 1811, was de zoon van den predikant Wilhelmus Jabes Calkoen en Wilhelmina Maria Verborcht.

Hij werd te Groningen als student ingeschreven 14 Nov. 1795 en promoveerde aldaar in de philosophie en de wis- en natuurkunde in Mei 1797 op een dissertatie De horologiis veterum.

Hij werd in 1799 buitengewoon en in 1804 gewoon hoogleeraar te Leiden en werd 20 Juni 1805 als zoodanig te Utrecht benoemd. Zijn gezondheid was even slecht als zijn ijver en

[p. 124]

bekwaamheid groot waren. Hij was door zijn gezondheid gedwongen, ontslag te vragen, dat hem in 1809 eervol verleend werd.

Hij huwde 15 Aug. 1803 Isabella Antonia Lucretia van Westrenen, geb. 22 Oct. 1778, overl. 3 Oct. 1846, bij wie hij 2 zonen had, waarvan Aarnoud Jan voorgaat.

Hij schreef: Over de waarneming van twee sterren (Amst. 1798); Hemelsplein met de beschrijving, 2 dln. (Amst. 1799); Over de verklaring der Mozaïsche en Christelijke godsdienstleer uit de beschouwing van de hoofdstoffen en natuurkrachten (Haarl. 1800); Euryalus over het schoon (Haarl. 1802); Wiskundige scheepsbouw en -bestuur (Dordr. 1805); Zeemans handleiding tot het gebruik van den sextant en den octant (Amst. 1806; dit werk is ook in het Fransch uitgegeven); Over de zeekaarten (Rott. 1808); Nouvelle théorie de construction pour les mappemondes (Amst. 1810); Over de terugkaatsing des lichts, van parabolische of sphaerische spiegels in Verhandelingen der 1e klasse van het Koninklijk Nederlandsch Instituut 1810, 1; en een posthuum werk over de theorie der gemiddelde waardij uit een zeker aantal grootheden of afzonderlijke waarnemingen, in dezelfde Verh. 1816, 1.

Zijn portret is gegraveerd door W. van Senus.

Ramaer